„Po pogrzebie” to kryminał w stylu Agathy Christie. Najpierw mamy podejrzenie, że zostało popełnione morderstwo, potem już bez wątpienia do morderstwa dochodzi i to dosyć brutalnego, a na koniec mamy bardzo wąskie grono podejrzanych, którzy mogli ową zbrodnię (czy nawet dwie) popełnić. I jak to u tej autorki bywa, sposobność mieli praktycznie wszyscy, motyw też jest jasny (bo możliwość odziedziczenia sporej kasy zawsze jest dobrym motywem) i prawdziwa trudność polega na odkryciu kto jest mordercą, a kto niewinnym człowiekiem. Do tak delikatnej roboty i koronkowego śledztwa, gdzie trzeba pilnie wszystkich słuchać i wyławiać z ich wypowiedzi pojedyncze niuanse, nadaje się tylko jeden człowiek: Herkules Poirot. Trochę śmieszny cudzoziemiec idealnie wykorzystuje ugruntowane w Brytyjczykach stereotypy o obcokrajowcach i udając, że niewiele rozumie z toczących się wokół niego rozmów, bezwstydnie przysłuchuje się każdemu słowu i jak zawsze wyciąga z tego słuszne wnioski. I tylko dzięki jego sprytowi i nieprzeciętnej inteligencji udaje się wykryć i ukarać sprawcę.

„Po pogrzebie” to kryminał w stylu Agathy Christie. Najpierw mamy podejrzenie, że zostało popełnione morderstwo, potem już bez wątpienia do morderstwa dochodzi i to dosyć brutalnego, a na koniec mamy bardzo wąskie grono podejrzanych, którzy mogli ową zbrodnię (czy nawet dwie) popełnić. I jak to u tej autorki bywa, sposobność mieli praktycznie wszyscy, motyw też jest jasny...

Nie dziwię się, że nie jest to szczególnie popularna powieść autorki. Do pewnego momentu byłam do tego utworu nastawiona całkiem pozytywnie, nawet mimo rzadkiej obecności Poirota. Problemem okazało się wyjaśnienie zagadki. Christie znana jest z wielopiętrowych intryg, ale tu jak nigdy czułam, że zastosowane rozwiązanie jest nielogiczne i zbyt ryzykowne dla sprawcy.

Nie dziwię się, że nie jest to szczególnie popularna powieść autorki. Do pewnego momentu byłam do tego utworu nastawiona całkiem pozytywnie, nawet mimo rzadkiej obecności Poirota. Problemem okazało się wyjaśnienie zagadki. Christie znana jest z wielopiętrowych intryg, ale tu jak nigdy czułam, że zastosowane rozwiązanie jest nielogiczne i zbyt ryzykowne dla sprawcy.

Niezwykle ciekawa pozycja A. Christie ukazująca do czego zdolny jest człowiek rządny zysku. Książka godna polecenia jednak warto wziąć pod uwagę że H. Piorota jest tu stosunkowo mało co jak dla mnie stanowiło pewien niedosyt.

Niezwykle ciekawa pozycja A. Christie ukazująca do czego zdolny jest człowiek rządny zysku. Książka godna polecenia jednak warto wziąć pod uwagę że H. Piorota jest tu stosunkowo mało co jak dla mnie stanowiło pewien niedosyt.

Poirot w tej części jest fenomenalny i chyba pierwszy raz styka się z dystyngowanym mordercą. Tak Moi Państwo, dystyngowanym. Rewelacyjny pomysł p. Christie. Polecam również obejrzeć film nakręcony na podstawie książki. Czytając "Po pogrzebie" można będzie dodatkowo wyobrazić sobie głównych bohaterów i poczuć ducha Anglii.

Poirot w tej części jest fenomenalny i chyba pierwszy raz styka się z dystyngowanym mordercą. Tak Moi Państwo, dystyngowanym. Rewelacyjny pomysł p. Christie. Polecam również obejrzeć film nakręcony na podstawie książki. Czytając "Po pogrzebie" można będzie dodatkowo wyobrazić sobie głównych bohaterów i poczuć ducha Anglii.

Kolejna z części Poirota. Nie tak dawno widziałam film więc rozwiązanie nie było dla mnie zaskoczeniem. Przyjemnie się czytało i mogłam porównać książkę do filmu.
Tym razem Porot pojawia się gdzieś w połowie książki. Wcześniej możemy poznać relacje rodzinne, które są bardzo ciekawe.

Kolejna z części Poirota. Nie tak dawno widziałam film więc rozwiązanie nie było dla mnie zaskoczeniem. Przyjemnie się czytało i mogłam porównać książkę do filmu.
Tym razem Porot pojawia się gdzieś w połowie książki. Wcześniej możemy poznać relacje rodzinne, które są bardzo ciekawe.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Solidna powieść z udziałem Poirota, z zakończeniem kompletnie przeze mnie nie branym pod uwagę. Ciężko w ogóle by mi było wpaść na takie rozwiązanie jakie się okazało na koniec.
7/10

Solidna powieść z udziałem Poirota, z zakończeniem kompletnie przeze mnie nie branym pod uwagę. Ciężko w ogóle by mi było wpaść na takie rozwiązanie jakie się okazało na koniec.
7/10

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Dobrze się czyta, ciekawie opisana historia. Nasz detektyw pojawia się gdzieś w połowie książki, dzięki czemu nie skupia na sobie całej uwagi i możemy dobrze zgłębić inne szczegóły. Finał należy jednak do Poirot'a.

Dobrze się czyta, ciekawie opisana historia. Nasz detektyw pojawia się gdzieś w połowie książki, dzięki czemu nie skupia na sobie całej uwagi i możemy dobrze zgłębić inne szczegóły. Finał należy jednak do Poirot'a.

Jest to książką bardzo specyficzna. Wydaje się pokręcona, no i na pozór nudna, ale... jest genialnie napisana, morderca był dla mnie zaskoczeniem, że aż szczęka mi opadła.

Jest to książką bardzo specyficzna. Wydaje się pokręcona, no i na pozór nudna, ale... jest genialnie napisana, morderca był dla mnie zaskoczeniem, że aż szczęka mi opadła.