Wampiry - temat rzeka.
Mieliśmy już Draculę Stokera, Lestata Anne Rice, Barlowa Stephena Kinga; mieliśmy także niewzbudzające strachu (a śmiech?) słodziutkie wampirki Pani Meyer, a chwilę później na fali sukcesu także "Akademię wampirów" (heh) czy też - o zgrozo - "Pamiętniki wampirów".
Wydawać by się mogło że z tego prawdopodobnie najbardziej oklepanego w literaturze grozy (i nie tylko) tematu nie da się już nic wycisnąć, że nie można już czytelnika niczym zaskoczyć.
Okazuje się jednak że można.
Można zaskoczyć, a przede wszystkim ZNÓW można wampirami straszyć, na co dowodem jest kapitalny "Wirus" duetu Chuck Hogan/Guillermo del Toro!

Boeing 777 szykuje się do lądowania na nowojorskim lotnisku JFK.
Wszystko jest w jak najlepszym porządku, piloci rozmawiają ("Jak miło wrócić do domu..") ze sobą, żartują przez interkom z pracownikami lotniska; zwyczajny lot, jeden z wielu.
Samolot ląduje.
Tyle że nikt z niego nie wysiada.
Rolety opuszczone, zero łączności z kabiną pilotów, czyli jednak nie wszystko jest ok.
Zaniepokojone władze lotniska wysyłają na pokład oddział policji oraz najlepszych epidemiologów - z Ephem Goodweatherem na czele - w kraju.
Okazuje się iż z ponad dwustu pasażerów, lot 753 z Berlina do Nowego Jorku udaje się przeżyć zaledwie czwórce pasażerów.
Trójka głównych bohaterów - Eph, jego koleżanka z pracy/kochanka - Nora oraz Abraham Setrakian - sędziwy właściciel lombardu, będą się starali wyjaśnić zagadkę tajemniczego lotu oraz zapobiec skutkom rozprzestrzeniania się tytułowego wirusa.

I w tym momencie jeden zarzut, sam nie wiem czy do wydawcy czy do autorów,a może jest to zarzut bezpodstawny, jednakże...
Treść poprzedniego akapitu mniej więcej pokrywa się z opisem na okładce książki, mamy tytuł - Wirus, sugerujący chorobę/zakażenie i tak też (o czym za chwilę) prowadzona jest akcja powieści - przez pierwsze prawie 200 stron w zasadzie nie wiadomo czym ów wirus jest.
Szkoda tylko że zaraz obok streszczenia początku fabuły na okładce widnieje wielki napis "ZAWSZE TU BYŁY. WAMPIRY. TERAZ NADSZEDŁ ICH CZAS", czy też "AGONIA NASZEGO ŚWIATA JEST POCZĄTKIEM ICH RZĄDÓW...".
Zdaje sobie sprawę że słowo "wampir" ma przyciągać potencjalnych czytelników niczym MAGNES, zdaje sobie sprawę, że w dobie internetu każdy może bez problemu sprawdzić o czym jest dana powieść jednak w tym przypadku zabiło to trochę emocji i frajdy.

Wspomniane pierwsze 200 stron (no dobra, powiedzmy 170) to nie dość że najlepsza część powieści, jest to również chyba najlepsze otwarcie książki z gatunku horror jakie dane mi było przeczytać.
"Martwy" lot, tajemniczy wirus (w międzyczasie wzmianka o obozach pracy...w Polsce!), niesamowicie trzyma w napięciu (no oczywiście pomijając fakt że już z okładki wynika że gdzieś tu zaraz pojawią się wampiry).
W napięciu trzyma także pozostała część lektury, choć trzeba przyznać że im bliżej końca powieść tym bardziej poziom się obniża.
Nie mniej jednak akcja prowadzona jest w zawrotnym tempie, nie ma tu miejsca na nudę, cały czas coś się dzieje, a kartki w zasadzie przewracają się same.
Przyznaję iż przed rozpoczęciem przygody z "Wirusem" nazwisko Chuck Hogan nie mówiło mi nic; co innego del Toro - reżyser/scenarzysta/producent, znany z takich dzieł jak chociażby "Labirynt Fauna" czy znakomitego "Kręgosłupa diabła".
Jak nie trudno się domyślić książka również pisana jest specjalnie pod ekranizację (która zresztą nastąpiła, w postaci serialu); delikatnie stopniowane napięcie czy też przenoszenie akcji z jednego bohatera na innego w kulminacyjnym zdawałoby się (dla tego 1szego) momencie dobitnie sugerują chęć przeniesienia powieści na duży ekran,a dla samej lektury stanowi to tylko dodatkowy plus.
Czy to wszystko?
NIE!
Kolejna porcja braw należy się autorom za znakomicie rozpisane postaci, i tu co ciekawe cała "główna" trójka bohaterów ( plus oczywiście TEN ZŁY) jest świetna, jednak (przynajmniej według mnie) postacie drugoplanowe takie jak szczurołap Was, żona jednego z pasażerów lotu - Marie Ann czy też młody meksykanin Gus to bohaterowie równie, jeśli nie bardziej, interesujący.
Największy jednak ukłon należy się Hoganowi oraz del Toro za wspomniane na początku wyciśnięcie z wydawałoby się wyświechtanego tematu czegoś więcej, ba, stworzenie własnej wizji wampirów które pod WIELOMA (naprawdę wieloma) względami różnią się zarówno od Kingowych czy Stokerowych drapieżnych krwiopijców, jak i od cukierkowych "wampirów" którymi zachwyca sie młodzież (bez urazy dla nikogo).

"Wirus" nie jest powieścią która kiedykolwiek zyska status arcydzieła, to czysta rozrywka.
Dokładnie - 560 stron czystej rozrywki dla fanów gatunku!
"Wirus" to pozycja obowiązkowa dla miłośników literatury grozy i nie tylko.
Jako jeden z tych właśnie miłośników, z ręka na sercu, przyznaję że tak dobrego horroru nie czytałem już dawno!
Brawa, brawa i jeszcze raz brawa dla autorów.
Szczerze polecam!

Wampiry - temat rzeka.
Mieliśmy już Draculę Stokera, Lestata Anne Rice, Barlowa Stephena Kinga; mieliśmy także niewzbudzające strachu (a śmiech?) słodziutkie wampirki Pani Meyer, a chwilę później na fali sukcesu także "Akademię wampirów" (heh) czy też - o zgrozo - "Pamiętniki wampirów".
Wydawać by się mogło że z tego prawdopodobnie najbardziej oklepanego w literaturze grozy...