Metamorfozy zacząłem czytać zaraz po ukończonym Fasti Owidiusza i muszę przyznać, że największe dzieło tego autora nie poruszyło mnie tak bardzo jak jego Kalendarz poetycki. Może wynika to z tego, że pomysł wyjaśnienia wszelkich tajemnic rzymskiego kalendarza przez związane z nim mity jest po prostu znacznie ciekawszy i oryginalniejszy od, jak by nie było, kolejnego przewałkowania znanych mitologicznych historii? Próba ułożenia ich w ciągu chronologicznym nie jest przecież jakimś szczególnie intrygującym pomysłem. Za taki mogłoby jeszcze uchodzić swoiste połączenie, spięcie w jeden ciąg wielu mitów poprzez opowieści o tytułowych metamorfozach ludzi w zwierzęta czy inne przedmioty. Ale i te opowieści są czasem jedynie krótkimi wtrętami nie mającymi większego znaczenia dla omawianego właśnie, "pierwszoplanowego" mitu.

Trzeba jednak przyznać Owidiuszowi tą zasługę, że umieścił w Metamorfozach wiele opowieści rzadko spotykanych w innych źródłach. Natomiast przedstawione przez autora powszechniej znane mity mają to do siebie, że... są znane. Owidiusz nie wprowadza żadnych innowacji do ich treści, co często robili starożytni tragicy (tak, wiem, Owidiusz nie był tragikiem, ale nikt nie zaprzeczy, że jeden mit przedstawiony na wiele różnych sposobów staje się przez to znacznie ciekawszy, niż jego zwykłe, niemal katalogowe omówienie). Na dodatek pod koniec Metamorfoz, gdzie pojawiają się mity trojańskie i mity założycielskie Rzymu, "akcja" staje się bardzo chaotyczna, Owidiusz traktuje je nieco po macoszemu. Oczywiście rozumiem, że miało to na celu zapobiegnięcie powtarzaniu się z motywami szczegółowo opisanymi w Iliadzie, Odysei i Eneidzie, niemniej w efekcie odniosłem wrażenie pewnej nierówności dzieła.

Generalnie dzieło Owidiusza nie zachwyciło mnie ani formą, ani pomysłem. Jeśli ktoś jest obeznany z mitologią Greków i Rzymian to ta pozycja raczej nie zaskoczy go niczym szczególnym.

Pomijając zaś samą treść Metamorfoz, pochwalić trzeba dwutomowe wydanie Ossolineum/DeAgostini. Po pierwsze - jak zwykle - multum wiedzy w obszernym wstępie. Po drugie - przystępne tłumaczenie prozą, co dla ludzi nie lubiących przekładów poetyckich ma duże znaczenie :) Po trzecie - to chyba jedyne jak dotąd pełne polskie wydanie Metamorfoz. Po czwarte - po prostu ładne, estetyczne wydanie i dobry papier :)

Metamorfozy zacząłem czytać zaraz po ukończonym Fasti Owidiusza i muszę przyznać, że największe dzieło tego autora nie poruszyło mnie tak bardzo jak jego Kalendarz poetycki. Może wynika to z tego, że pomysł wyjaśnienia wszelkich tajemnic rzymskiego kalendarza przez związane z nim mity jest po prostu znacznie ciekawszy i oryginalniejszy od, jak by nie było, kolejnego...