Pamiętam, że kiedy byłam małą dziewczynką zauważyłam tę książeczkę u mojej mamy. Zobaczyłam te dziecinne rysunki i nie mogłam się nadziwić, że to dorosły ją czyta. Powiedziała krótko: "to nie dla dzieci". Na tyle mnie to zadziwiło, że pamiętam tę scenę do dziś. Dziś sama jestem dorosła i wiem co miała na myśli. Eksperymentalne czytanie 5-letniej Hani nie powiodło się. Mała wynudziła się jak mops. Woli stanowczo bajki o pięknych księżniczkach niż o małym księciu. Trudno u niej o zainteresowanie, a co dopiero zrozumienie. Na zrozumienie przyjdzie jeszcze czas, choć Hania już teraz jest wyjątkowo pojętną dziewczynką. Niedawno dokonałam zakupu książeczki "Mały Książę dla dzieci" dla 4-letniego Arturka. Myślicie, że jest za młody? Przekonamy się. Mam nadzieję, że kolejny eksperyment się uda. Nie liczę na to, że mały Artur odkryje wszystkie ukryte w tej książce znaczenia, ale liczę, że coś mu tam utkwi w głowie, choćby w sposób nieuświadomiony. I może pomoże mi trochę w tym dziele słodki, pluszowy, rudy lisek o ogromnych stęsknionych oczętach.
Ta książeczka po raz pierwszy ukazała się drukiem 06.04.1943 r. Francuski dziennik "Le Monde" uznał ją za trzecią wśród najważniejszych książek XX wieku. Trudno się dziwić. Jeśli ktoś chciał nas podsumować - to jacy jesteśmy i jacy powinniśmy być, to udało się to idealnie. Ta książeczka w prostych, dziecięcych wręcz słowach mówi o tym czym jest przyjaźń i miłość. Określa ich wartość i wzrusza do głębi. A w wyolbrzymionych, dziwacznych cechach i skłonnościach napotkanych przez księcia kosmitów, każdy bez trudu rozpozna nas samych. Exupery całkiem dobrze ludzi podsumował. Ileż to razy mówimy komuś, kiedy jego słowa lub zachowanie nam się nie podobają: "ty chyba jesteś z innej planety!", albo o kimś: "to chyba jakiś kosmita!". Racja. Rzecz w tym, że każdy z nas ma taką swoją planetę, na której się często bezmyślnie okopuje. Lektura do obowiązkowego przeczytania i głębokich refleksji.

Pamiętam, że kiedy byłam małą dziewczynką zauważyłam tę książeczkę u mojej mamy. Zobaczyłam te dziecinne rysunki i nie mogłam się nadziwić, że to dorosły ją czyta. Powiedziała krótko: "to nie dla dzieci". Na tyle mnie to zadziwiło, że pamiętam tę scenę do dziś. Dziś sama jestem dorosła i wiem co miała na myśli. Eksperymentalne czytanie 5-letniej Hani nie powiodło się. Mała...