Świetny zbiór opowiadań

Świetny zbiór opowiadań

Opowiadania same w sobie są wspaniałe (idealne do przeczytania w Przekroju),ale w formie zbioru są tragiczne. Nie zachowałam umiaru, stąd taka ocena. Szacowana dawka dzienna: jedno rano i/lub wieczorem po posiłku.

Opowiadania same w sobie są wspaniałe (idealne do przeczytania w Przekroju),ale w formie zbioru są tragiczne. Nie zachowałam umiaru, stąd taka ocena. Szacowana dawka dzienna: jedno rano i/lub wieczorem po posiłku.

Audiobook. Świetne, lekkie, krótkie i nade wszystko zabawne opowiadania. Sporo absurdu epoki słusznie minionej, absurdu w ogóle i... motywów animalistycznych :) Mrożek miał dryg i duży talent do takiej formy literackiej i widać, że dobrze się bawił przy pisaniu - podobnie jak ja przy słuchaniu.

Audiobook. Świetne, lekkie, krótkie i nade wszystko zabawne opowiadania. Sporo absurdu epoki słusznie minionej, absurdu w ogóle i... motywów animalistycznych :) Mrożek miał dryg i duży talent do takiej formy literackiej i widać, że dobrze się bawił przy pisaniu - podobnie jak ja przy słuchaniu.

Przez opowiadania poznałam Mrożka. Uwielbiam!

Przez opowiadania poznałam Mrożka. Uwielbiam!

Pierwszy raz z twórczością Sławomira Mrożka zetknąłem się w trzeciej klasie gimnazjum. Wówczas na zajęciach z języka polskiego czytaliśmy i omawialiśmy kilka jego opowiadań w tym: "Słonia", "Podanie" i "Przesadę". W późniejszym okresie, zaś sięgnąłem po "Wesele w Atomicach". Przez długi czas nie miałem okazji, by po raz kolejny sięgnąć po twórczość Sławomira Mrożka. Ostatnio jednak w ramach przygotowań do spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki postanowiłem przeczytać jego tom opowiadań wydany w latach 70. przez krakowskie Wydawnictwo Literackie. Książka ta zawiera wybrane opowiadania ze zbiorów: "Półpancerze praktyczne", "Słoń", "Wesele w Atomicach" oraz "Deszcz".

Sięgając po "Opowiadania" ponownie zetknąłem się ze światem absurdu i groteski, gdzie nic nie jest takie jakim się wydaje i wszystko przedstawione jest w krzywym zwierciadle. W trakcie lektury tych opowiadań bardzo często miałem okazję do przemyśleń nad tym, że nasza rzeczywistość też potrafi zaskakiwać nas w najmniej odpowiednim momencie, zaś poczynania niektórych ludzi wymykają się spod naszego myślenia i postrzegania świata. Opowiadania te cechują się zaskakującymi metaforami, ironią i czarnym humorem. A przede wszystkim są one uniwersalne, zaś ich treść nadal pozostaje aktualna. Warto po nie sięgnąć.

Pierwszy raz z twórczością Sławomira Mrożka zetknąłem się w trzeciej klasie gimnazjum. Wówczas na zajęciach z języka polskiego czytaliśmy i omawialiśmy kilka jego opowiadań w tym: "Słonia", "Podanie" i "Przesadę". W późniejszym okresie, zaś sięgnąłem po "Wesele w Atomicach". Przez długi czas nie miałem okazji, by po raz kolejny sięgnąć po twórczość Sławomira Mrożka....

„Moje ukochane beznóżki” to najdłuższy i chyba najlepszy utwór w książce. Jest to list ojca do syna, będący spowiedzią życia i wyjaśnieniem wstrętu do najbliższych... Nieco może przypominać konstrukcją słynny „List do ojca” Franza Kafki.

„Goniec cesarski” stanowi satyrę na przesadną obrzędowość cesarskiego dworu przysłaniającą zdrowy rozsądek i kierującą sprawy państwa ku tragedii...

Trzymającym w napięciu opowiadaniem o niezwykle zaskakującej końcówce jest „Ostatnie słowo”. Clou stanowi zadanie głównego bohatera, który ma zlecone wygłosić ostatnie słowo wyjątkowo odrażającego mordercy skazanego na karę śmierci.

Ponadto w zbiorze znajduje się wiele więcej krótkich nowelek, jednak w większości są to słabiutkie teksty, właściwie niegodne wzmiankowania.

„Moje ukochane beznóżki” to najdłuższy i chyba najlepszy utwór w książce. Jest to list ojca do syna, będący spowiedzią życia i wyjaśnieniem wstrętu do najbliższych... Nieco może przypominać konstrukcją słynny „List do ojca” Franza Kafki.

„Goniec cesarski” stanowi satyrę na przesadną obrzędowość cesarskiego dworu przysłaniającą zdrowy rozsądek i kierującą sprawy państwa ku...

Niektóre opowiadania sprawiły, że dostałem tego, czego oczekiwałem.
Niektóre po prostu mnie zawiodły; ciągnęły się i nudziły.
W ostatecznym rozrachunku jednak jestem niepocieszony. Oczekiwałem czegoś więcej.

Niektóre opowiadania sprawiły, że dostałem tego, czego oczekiwałem.
Niektóre po prostu mnie zawiodły; ciągnęły się i nudziły.
W ostatecznym rozrachunku jednak jestem niepocieszony. Oczekiwałem czegoś więcej.