Pierwsza przeczytana przeze mnie powieść Waltera Scotta, która skutecznie zachęciła mnie do sięgnięcia po pozostałe pozycje tego autora. "Piękne dziewczę z Perth" może i liczy sobie już niemalże 200 lat, ale wciąż trzyma się znakomicie. Akcja toczy się u schyłku XIV wieku - na tronie Szkocji zasiada dobroduszny, ale słaby król, który nie za bardzo odnajduje się w czasach powszechnej przemocy i rozlewu krwi. Jego żądny władzy brat niestrudzenie spiskuje, od strony południowej stałym zagrożeniem są Anglicy, a nieustające wojenki pomiędzy klanami z północy w każdej chwili mogą rozlać się po całym kraju i zapoczątkować wojnę domową. Równocześnie na tle wielkiej historii rozgrywa się miłosna historia zapalczywego kowala i córki rękawicznika, dziewczyny okrzykniętej mianem najpiękniejszej w hrabstwie Perth. Postacie są całkiem realistycznie wykreowane, akcja płynie wartko pośród pięknych krajobrazów, aż do przejmującej bitwy na polu North Inch. Pomimo wątków polityczno-historycznych czytelnikowi nie grozi zagubienie, bo Scott wszystko na bieżąco ładnie wyjaśnia. Ogólnie mówiąc - jest to naprawdę godna uwagi pozycja z klasyki.

Pierwsza przeczytana przeze mnie powieść Waltera Scotta, która skutecznie zachęciła mnie do sięgnięcia po pozostałe pozycje tego autora. "Piękne dziewczę z Perth" może i liczy sobie już niemalże 200 lat, ale wciąż trzyma się znakomicie. Akcja toczy się u schyłku XIV wieku - na tronie Szkocji zasiada dobroduszny, ale słaby król, który nie za bardzo odnajduje się w czasach...

Gdyby powieść Scotta ubrana została w kostium narracji XXI wieku, mogłaby stać się bestsellerem na miarę powieści duetu Iny Lorentz - może i kiczowatym, ale poczytnym.
Tymczasem typowo romantyczna konwencja sprawia, że dzisiejszy czytelnik czasem czuje się znużony albo poirytowany egzaltowanymi wypowiedziami bohaterów. Na tle europejskich powieści romantycznych "Piękne dziewczę z Perth" wypada jednak znakomicie i jeśli czyta się ten utwór, sytuując go w kontekście historyczno-literackim, może być on udaną lekturą.

Jest w tej książce wszystko, co lubimy w pisanych obecnie powieściach historyczno-przygodowych: częste zmiany akcji, czarne i złe charaktery, wątki miłosne, awanturnicze perypetie, intrygi, pojedynki, pościgi, porwania... Są cudowne ocalenia, tajemnice przed lat, szlachetne czyny i niecne knowania. Jest piękna i idealna pod każdym względem białogłowa, o względy której zabiega kilku kawalerów (oraz jeden żonkoś - by było ciekawiej:)).

Wydarzenia rozgrywają się w szkockiej scenerii, obfitującej w poranne mgły, deszcze, spowite grozą noce, ale i w urokliwe zakątki oraz bujne ogrody. Opisy przyrody przypominają typowe dla romantyków obrazy dzikiej i tajemniczej natury.

Całość napisana jest kunsztownym stylem, czasem bardzo podniosłym, dziś już archaicznym, ale wciąż zwracającym uwagę. Co ważne, język i wydarzenia nie są pozbawione poczucia humoru, co nadaje narracji lekkości.

Czyta się przyjemnie i z nutką tęsknoty za światem, którego nie ma już od bardzo dawna.

Gdyby powieść Scotta ubrana została w kostium narracji XXI wieku, mogłaby stać się bestsellerem na miarę powieści duetu Iny Lorentz - może i kiczowatym, ale poczytnym.
Tymczasem typowo romantyczna konwencja sprawia, że dzisiejszy czytelnik czasem czuje się znużony albo poirytowany egzaltowanymi wypowiedziami bohaterów. Na tle europejskich powieści romantycznych "Piękne...