Wyobrażałem sobie kiedyś, jakie to mogło być ciekawe, mieć przodka Wikinga. Albo w ogóle - być Wikingiem, ruszać na podbój Europy - a może i nawet nieopatrznie odkryć Amerykę (o tym już nikt nie mówił mi na zajęciach z historii). Wieczne walki, treningi, czy to naprawdę tak wyglądało? A jeśli tak, jak może wyglądać życie chłopaka, który musi stanąć po drugiej stronie barykady, walcząc u boku wrogów? Wrogów, którzy nagle stali się jego rodziną?

I tutaj własnie wkracza Cornwell, dając nam wspaniałą historię Uthreda, który musiał się nauczyć obcować ze wszystkim, co dotychczas było mu obce. Autor zachował w tej książce niezwykły kawałek historii Wikingów i ich poczynań, walk dziejących się w średniowieczu i znakomicie zarysował postacie. Nie zabrakło w tej książce ani fabuły, ani poczucia humoru, które dawało o sobie znać w najmniej oczekiwanych sytuacjach, doskonale rozładowując napięcie. Bo przecież tak wygląda życie, prawda? W jednej chwili zabijasz, w drugiej śmiejesz się z "pierdnięcia" przed ołtarzem bożym.

Postacie są żywe i trzeba przyznać, że mają charakterek. Chociaż główny bohater wydawał się z początku nieco mdłą postacią, rozwinął się w trakcie trwania fabuły, dzięki czemu nie wylądował na mojej czarnej liście. Jestem pełen podziwu dla tej książki, która potrafiła mnie wciągnąć bez reszty. Historie te dają do myślenia i pozwalają odkryć świat dla nas odległy, który jednak staje się bliski na kartach "Ostatniego królestwa". Dzięki temu sam czułem się jak Wiking. Tylko że ja wyruszyłem na podbój wiedzy. I udało mi się ją zdobyć dzięki Cornwellowi.

Wyobrażałem sobie kiedyś, jakie to mogło być ciekawe, mieć przodka Wikinga. Albo w ogóle - być Wikingiem, ruszać na podbój Europy - a może i nawet nieopatrznie odkryć Amerykę (o tym już nikt nie mówił mi na zajęciach z historii). Wieczne walki, treningi, czy to naprawdę tak wyglądało? A jeśli tak, jak może wyglądać życie chłopaka, który musi stanąć po drugiej stronie...