Książka rzetelnie napisana, przedstawia temat z każdej możliwej strony, nie ma określonej tezy, dlatego tak trudno jednoznacznie ocenić pozycje kobiet w świecie ortodoksyjnych Żydów. Ale tak właściwie to po co oceniać? Nasz punkt widzenia, nigdy nie będzie ich punktem widzenia. To jakby odkrywanie nowego świata. Zadziwiające jak mało o nich wiemy a przecież przodkowie wielu tych rodzin byli sąsiadami naszych dziadków, pradziadków. My Polacy nie bardzo chcemy o nich pamiętać, oni o nas również, tamtego świata już nie ma.
Podziwiam upór i trud autorki, bo kobiety z rodzin ultraortodoksyjnych niechętnie mówią o sobie, tym bardziej „obcej”. Ale udało się Grupińskiej przedstawić kobiety, których rody pochodzą z różnych części Europy, pokazała te, które przetrwały wojnę, te, które wróciły z Ameryki, przedstawiła punkt widzenia Żydówki nawróconej, ale także tej, która porzuciła Żydostwo, co dla mnie było szczególnie ciekawe, gdyż konfrontacja ich poglądów, wcale nie daje jednoznacznej odpowiedzi, co do jakości życia w świecie stałych reguł i zasad.
Dla mnie istotna jest wypowiedź niereligijnej Żydówki Aleny, bo sama tak właśnie patrzę na osoby głęboko religijne: „Prawdę powiedziawszy często czuję najzwyklejszą zazdrość. Zazdrość o to, że oni tak dobrze wiedzą, jak żyć, jak osiągnąć pełną satysfakcję ze swego bycia tutaj. Ja noszę w sobie taką zazdrość wobec wszystkich religijnych, niezależnie od wyznania. Nie dostrzegam w nich hipokryzji, o której mówią inni. Zawsze mam wrażenie, że oni naprawdę wiedzą i naprawdę są na swoim miejscu”.
A poza tym, jak dla mnie kopalnia, wiedzy.

Książka rzetelnie napisana, przedstawia temat z każdej możliwej strony, nie ma określonej tezy, dlatego tak trudno jednoznacznie ocenić pozycje kobiet w świecie ortodoksyjnych Żydów. Ale tak właściwie to po co oceniać? Nasz punkt widzenia, nigdy nie będzie ich punktem widzenia. To jakby odkrywanie nowego świata. Zadziwiające jak mało o nich wiemy a przecież przodkowie...