Książka wyjątkowo nietuzinkowa ze względu na opowieść jaką rozsnuwa przed czytelnikiem. Mamy możliwość spojrzeć na społeczność chińską w latach dwudziestych i jest to obraz rzeczywisty, a nie zbeletryzowany. „Przykładem doskonałego posłuszeństwa jest dziecko, które zimą przed snem własnym ciałem rozgrzewa posłanie dla rodziców, a latem pozwala komarom toczyć własną krew do syta. Posłuszne dziecko, kiedy skończy pięćdziesiąt lat, przebiera się w ciuszki niemowlęce i tańczy przed rodzicami, aby mogli poczuć się znów młodo i pełni werwy”. „Tak mnie wychowano. Nigdy nie przychodziłam do ojca nie proszona, nigdy nie odchodziłam bez wyraźnego polecenia. Nie odzywałam się w jego obecności, chyba że zwrócił się do mnie. Gdy mnie beształ, chyliłam głowę w podziękowaniu za wskazówki”. Moim zdaniem główna bohaterka mówi więcej między wierszami, niż miała zamiar. Na przykład twierdzi, że po rozwodzie była niezależna finansowo, lecz już za kilka stron przyznaje, iż jej teść przysyłał jej miesięcznie trzysta dolarów. Opowiada, że była dyrektorem Banku Oszczędności dla Kobiet, a potem nadmienia, iż powierzono jej to stanowisko ze względu na rozległe znajomości brata, licząc że w ten sposób uda jej się odzyskać pieniądze od wierzycieli. Uważny czytelnik dowie się, że protekcja była ważna w Chinach już wiele lat temu. Niemniej jednak należy przyznać Czang Yu-i, że poradziła sobie wyśmienicie w sytuacji, w jakiej postawiło ją życia, a do której zupełnie nie była przygotowana. Szkoda tylko, że potencjał tej historii został zmarnowany przez niedbałą korektą i byle jaki styl pisarski autorki. Oto przykład: „Kiedy byłam mała, do zwyczaju należało mieć malutkie, drobniutkie stopy”. Niestety, nie należy on do wyjątków. Bardzo często nie wiadomo, czyje dzieje opisuje narratorka – swoje, czy też swojej ciotecznej babki. Czy polecam? Tak, ale nie mam odwagi zachęcać.

Książka wyjątkowo nietuzinkowa ze względu na opowieść jaką rozsnuwa przed czytelnikiem. Mamy możliwość spojrzeć na społeczność chińską w latach dwudziestych i jest to obraz rzeczywisty, a nie zbeletryzowany. „Przykładem doskonałego posłuszeństwa jest dziecko, które zimą przed snem własnym ciałem rozgrzewa posłanie dla rodziców, a latem pozwala komarom toczyć własną krew do...