Od wielu jest to moja ulubiona biografia, a Waris Dirie uwielbiam za to co robi dla innych kobiet, przeczytałam wszystkie jej książki, obejrzałam film "Kwiat pustyni" i jestem pod ogromnym wrażeniem jej osoby, to ile robi dla innych uświadamiając świat o procedurach obrzezania dziewczynek na całym świecie, bo to już nie tylko Somalia.
Polecam bardzo bardzo

Od wielu jest to moja ulubiona biografia, a Waris Dirie uwielbiam za to co robi dla innych kobiet, przeczytałam wszystkie jej książki, obejrzałam film "Kwiat pustyni" i jestem pod ogromnym wrażeniem jej osoby, to ile robi dla innych uświadamiając świat o procedurach obrzezania dziewczynek na całym świecie, bo to już nie tylko Somalia.
Polecam bardzo bardzo

Miałam wielkie nadzieje co do tej książki po przeczytaniu „Kwiat pustyni” jednak trochę się zawiodłam. Książka ogólnie pożyteczna bo o FGM ale momentami nie wiedziałam o czym czytam niestety, sama się gubiłam.

Miałam wielkie nadzieje co do tej książki po przeczytaniu „Kwiat pustyni” jednak trochę się zawiodłam. Książka ogólnie pożyteczna bo o FGM ale momentami nie wiedziałam o czym czytam niestety, sama się gubiłam.

Książkę "Przełamać tabu" można w zasadzie określić jednym zdaniem: Problem obrzezania kobiet dotyczy również państw europejskich! Autorka, czyli Waris Dirie w swojej pierwszej książce "Kwiat pustyni" opowiedziała swoją własną historię, jak została skrzywdzona przez rodzinę poprzez drastyczne obrzezanie i jakie to są tego konsekwencje dla każdej kobiety. Do tej pory myślałam, że dotyczy to tylko krajów Afrykańskich, ale jak się okazało byłam w błędzie, ponieważ w Europie nadal dochodzi do obrzezania dziewczynek czy kobiet, jako część dziedzictwa kulturowego i nawet jeśli któreś państwo wprowadziło przepisy prawne zakazujące tego procederu to mamy niewiele przypadków, gdzie odbyły się procesy skazujące, czy to rodziców obrzezanych dziewcząt, czy osób, które tego dokonały. To było moje trzecie spotkanie z tą autorką i niestety póki co najsłabsze, ale jednocześnie na obronę tej książki muszę powiedzieć, że spodziewałam się książki podobnej do poprzednich dwóch, a otrzymałam bardziej reportaż, czy monografię procedury obrzezania kobiet w Europie, która w skróconej wersji byłaby idealna jako wykład podczas konferencji dotyczącej praw kobiet, praw człowieka, czy konferencji lekarskiej, aby nauczyć lekarzy, pielęgniarki jak postępować z ofiarami obrzezania i ich rodzinami, ale jako pozycja książkowa niestety była momentami nudnawa.

Książkę "Przełamać tabu" można w zasadzie określić jednym zdaniem: Problem obrzezania kobiet dotyczy również państw europejskich! Autorka, czyli Waris Dirie w swojej pierwszej książce "Kwiat pustyni" opowiedziała swoją własną historię, jak została skrzywdzona przez rodzinę poprzez drastyczne obrzezanie i jakie to są tego konsekwencje dla każdej kobiety. Do tej pory...

Nie wiem na ile gwiazdek mam ją ocenić?
Zanim zaczęłam ją czytać przeczytałam komentarze na lubimyczytac.pl. Pomyślałam, że może nie trzeba brać tych komentarzy dosłownie, zanim się samemu nie przeczyta? Więc "wpuściłam" jednym uchem, a "wypuściłam" drugim komentarze. ALE! Podczas czytania, zaczęłam się zastanawiać i tak! Jest trochę racji, że można by książkę przedstawić w formie jakiegoś dłuższego dokumentu, felietonu czy czegokolwiek innego niż książka.
Waris porusza po raz kolejny temat obrzeżania dziewczyn (dobrze, że jest ktoś taki na świecie jak Waris) już NIE TYLKO w Afryce, ale i w Europie.
Ale historie, które przetoczyła zajęły by o wiele mniej stron wraz ze statystykami, które były opisane w formie historii (jak to jej pracownice nie jeździły tu i tam, aby zdobyć dane).
Następną rzeczą która powtarza się (moim zdaniem również bo komentarz też o tym czytałam na lubimyczytac.pl) nadużycie słowa "genitalia".

Jednym zdaniem: Ta książka pokazuje nam, że obrzezanie nie dotyczy TYLKO Afryki, ale CAŁEGO ŚWIAtA!

Nie wiem na ile gwiazdek mam ją ocenić?
Zanim zaczęłam ją czytać przeczytałam komentarze na lubimyczytac.pl. Pomyślałam, że może nie trzeba brać tych komentarzy dosłownie, zanim się samemu nie przeczyta? Więc "wpuściłam" jednym uchem, a "wypuściłam" drugim komentarze. ALE! Podczas czytania, zaczęłam się zastanawiać i tak! Jest trochę racji, że można by książkę przedstawić w...

Troszkę ciężko szła mi ta książka, ale przeczytałam ;)

Troszkę ciężko szła mi ta książka, ale przeczytałam ;)

Bardzo długo zastanawiałam się nad oceną. Książka jest bardzo trudna do czytania. Na pewno osoba, która nie przeczytała chociaż jednej z poprzednich książek Waris nie do końca zrozumie ją.
Niestety, można znaleść w niej pełno błędów, bądź elementów nie ciekawych dla czytelnika, takich jak częste i monotoniczne powtórzenia.

Bardzo długo zastanawiałam się nad oceną. Książka jest bardzo trudna do czytania. Na pewno osoba, która nie przeczytała chociaż jednej z poprzednich książek Waris nie do końca zrozumie ją.
Niestety, można znaleść w niej pełno błędów, bądź elementów nie ciekawych dla czytelnika, takich jak częste i monotoniczne powtórzenia.

Moja czwarta książka Waris Dirie. "Kwiat pustyni" mnie zachwycił, "Córka Nomadów" zaciekawiła, ale ta pozycja... Zdecydowanie powinna zamknąć się w kilkunastostronnicowym artykule/broszurze/wypracowaniu... Czymkolwiek. Przez książkę ciężko jest przebrnąć, najbardziej denerwują jej powtarzalność i wydźwięk... Autorka bardzo dosadnie zwraca się w książce do ludzi, którzy są odpowiedzialni za okaleczenia tysięcy kobiet. Ale czy oni kiedykolwiek to przeczytają? Uważam, że książka niepotrzebna, temat całkowicie wyczerpany w pozostałych częściach, a ta książka powinna być jakimśtam reportażem informacyjnym. Nie polecam jej.

Moja czwarta książka Waris Dirie. "Kwiat pustyni" mnie zachwycił, "Córka Nomadów" zaciekawiła, ale ta pozycja... Zdecydowanie powinna zamknąć się w kilkunastostronnicowym artykule/broszurze/wypracowaniu... Czymkolwiek. Przez książkę ciężko jest przebrnąć, najbardziej denerwują jej powtarzalność i wydźwięk... Autorka bardzo dosadnie zwraca się w książce do ludzi, którzy są...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/07/przeamac-tabu-waris-dirie-corinna.html

Kiedy wiele lat temu sięgnęłam po "Kwiat pustyni", przeraziłam się sytuacją afrykańskich kobiet, które w zasadzie są jedynie marionetkami w rękach swoich ojców, a później mężów. Jednocześnie zachwyciła mnie postawa Waris Dirie - kobieta przeszła tak wiele, będąc obrzezaną jako pięcioletnia dziewczynka, a mimo wszystko nie poddała się. Zawalczyła o siebie, robiąc zawrotną karierę i dbając o uświadamianie ludzi, a także robiąc wszystko, aby pomóc bezbronnym dzieciom i młodym kobietom.

Europa wydaje się dość rozwiniętym kontynentem, zamieszkanym przez ludzi świadomych oraz dbających o swoje prawa. Niestety okazuje się, iż w wielu miejscach nadal obrzeza się kobiety, co powinno być na zawsze zakazane. O tym problemie nie mówi się głośno, jednak przybyli tu Afrykańczycy dopuszczają się owego procederu w Europie. Dlaczego? Nie czują się traktowani jak pełnoprawni obywatele, dlatego nie mają powodu, aby akceptować zwyczaje kraju, w jakim mieszkają, przez co zachowują tradycje panujące w swej ojczyźnie. Każdego roku przybywa okaleczonych nastolatek, dojrzałych kobiet, jak i tygodniowych niemowląt oraz kilkuletnich dziewczynek...

Niestety w wielu europejskich państwach brakuje odpowiednich regulacji prawnych zakazujących obrzezania, a także mówiących o konkretnych karach dla osób, które dopuszczają się tego karygodnego czynu. Lekarze boją się konsekwencji, ale najczęściej wcale nie tłumaczą pacjentkom, aby tego nie robić - w zamian za to polecają im swoich odważniejszych kolegów lub namawiają na wyjazd do ojczyzny, aby tam dokonać okaleczenia. To przerażające, że Europejczycy nie sprzeciwiają się tym poczynaniom, uważając, że to nie ich sprawa, a wręcz wyrażają cichą zgodę na podtrzymywanie tej strasznej tradycji.

"Przełamać tabu" to książka mocno skupiona na jednym temacie, przypominająca reportaż. Nie porusza tak jak "Kwiat pustyni" czy "Córka nomadów", ponieważ najczęściej przekazuje suche fakty związane z obrzezaniem. Oczywiście Waris Dirie oraz Corinna Milborn przedstawiają także historie kobiet, które zostały skrzywdzone, ale samo ich przedstawienie bywa dość lakoniczne. Nie polecałabym tej książki na pierwsze spotkanie z twórczością Waris Dirie, bo w tym wypadku wręcz należy zacząć od "Kwiatu pustyni" - lektury obowiązkowej.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/07/przeamac-tabu-waris-dirie-corinna.html

Kiedy wiele lat temu sięgnęłam po "Kwiat pustyni", przeraziłam się sytuacją afrykańskich kobiet, które w zasadzie są jedynie marionetkami w rękach swoich ojców, a później mężów. Jednocześnie zachwyciła mnie postawa Waris Dirie - kobieta przeszła tak wiele, będąc obrzezaną jako pięcioletnia...

Po lekturze Kwiatu Pustyni i Córki Nomadów z chęcią zabrałam się za Przełamać Tabu. Niestety, bardzo zawiodłam się na tej książce. Nie ma w niej nic co tak bardzo zafascynowało mnie w poprzednich częściach. Brakuje mi w niej po prostu Waris... Opisu najzwyklejszych czynności, uczuć, życia codziennego. Książka przepełniona jest statystykami, a co drugie zdanie tyczy się aktu obrzezania.

Moim zdaniem, książka ta fantastycznie sprawdziłaby się na konferencjach lub jako alternatywa dla lekarzy, którzy mało wiedzą na te tematy ( a powinni ). Dla zwykłego czytelnika, niezbyt zainteresowanego tematem książka może wydawać się mało atrakcyjna i po prostu nudna.

Po lekturze Kwiatu Pustyni i Córki Nomadów z chęcią zabrałam się za Przełamać Tabu. Niestety, bardzo zawiodłam się na tej książce. Nie ma w niej nic co tak bardzo zafascynowało mnie w poprzednich częściach. Brakuje mi w niej po prostu Waris... Opisu najzwyklejszych czynności, uczuć, życia codziennego. Książka przepełniona jest statystykami, a co drugie zdanie tyczy się aktu...

Cudowna i wzruszająca.

Cudowna i wzruszająca.