Po "Nowy wspaniały świat" sięgnęłam jakoś tak z obowiązku, bo jest wymieniany na listach wszystkich książek, które koniecznie trzeba przeczytać. I okazało się, jak często w przypadku klasyków, że powieść jest świetna! Gdzieś czytałam jakieś opinie, że wizja świat Huxleya, zdeterminowanego biologicznie i technologicznie, jest przestarzała, ale wcale tak nie uważam. To fakt, że dziś zwrot science-fiction jest ku nieco innym motywom, ale Huxley ukazuje to, co działo się w jego dobie i dzieje się dziś. Zresztą pojęcia takie jak samiec czy samica alfa i beta są w użyciu, mówi się tak również o ludziach. Czy jesteśmy na siłę uszczęśliwiani? Raczej tak, tylko nieco innymi, bardziej subtelnymi sposobami, niż te opisane w "Nowym, wspaniałym świecie".
Bohaterowie Huxleya są życiowi, choćby Bernard, który poprzez swoją inność czuje się kimś lepszym i na początku czytelnikowi wydaje się, że faktycznie ma on rację. Ale gdy Bernardowi udaje się uzyskać popularność, od razu wykorzystuje to tak samo, jak jego przystojniejsi koledzy alfy. Czyli uprawiając seks z kim popadnie - bo główną zasadą w świecie powieści jest natychmiastowe zaspokajanie wszelkich pragnień, co ma sprawiać (i sprawia), że ludzie nie będą się buntowali. Z drugiej jednak strony powinni zacząć się strasznie nudzić i wymyślać różne dziwactwa. Tego jakoś w książce nie widać, choć może po prostu ich zapędy były osłabiane czuciofilmami, somą i szybkimi orgietkami. Żyć nie umierać, doprawdy.

Po "Nowy wspaniały świat" sięgnęłam jakoś tak z obowiązku, bo jest wymieniany na listach wszystkich książek, które koniecznie trzeba przeczytać. I okazało się, jak często w przypadku klasyków, że powieść jest świetna! Gdzieś czytałam jakieś opinie, że wizja świat Huxleya, zdeterminowanego biologicznie i technologicznie, jest przestarzała, ale wcale tak nie uważam. To fakt,...