Napisana daaawno temu antyutopia w wielu aspektach jest aktualna również teraz. Opowiada o świecie idealnym, w którym społeczeństwo jest modelowane celem uzyskania wiernopoddańczej struktury niezdolnej do buntu czy przeciwstawienia się regułom gry. Ludzie już od swojego poczęcia w butli (aktualnie powiedzieli byśmy próbówka) są warunkowani i kształtowani jak glina w rękach wprawnego garncarza. Powstają świetnie zaprogramowane jednostki uszeregowane według struktury kastowej – od względnie wolnej alfy do wiernopoddańczych epsilonów wykonujących w zasadzie jedynie najprostsze prace – niczym niewolnik w średniowieczu. Życie ludzi upływa w poczuciu szczęśliwości, która w chwilach słabości jest sztucznie stymulowana poprzez podawanie somy – narkotyku blokującego negatywne bodźce. Społeczeństwo się nie starzeje, nie obowiązuje wierność małżeńska a rodzina jest przestarzałym zjawiskiem, wręcz synonimem zepsucia dawnych czasów.

I w ten idealny świat wkrada nam się bohater żyjący dotychczas w rezerwacie „dzikusów”. Jego postrzeganie otaczającego świata różni się drastycznie co owocuje powstawaniem licznych dylematów zarówno moralnych jak i czysto praktycznych problemów adaptacyjnych. Dzikus John próbuje wzniecić bunt wśród omamionego pozorną szczęśliwością społeczeństwa jednak jego wysiłki spełzają na niczym. Maszyna propagandy jest zbyt dobrze zaprogramowana aby tak marny trybik mógł ją uszkodzić. W efekcie dzikus postanawia udać się na odosobnienie i mieszkać sam na sam z przygodą. Niestety wścibscy ludzie traktują go jako atrakcję turystyczną uniemożliwiając swobodną, wolną egzystencję. Koniec końców nasz główny bohater nie wytrzymując napięcia „wyhuśtał” się na linie.

Książka porusza ważne aspekty, nad którymi tęgie głowy zastanawiają się od wieków. Czy można ograniczać wolność celem uzyskania równości. Czy równość jest tak istotna, że w jej imieniu można pozbawić kogoś życia. Gdzie przebiega granica pomiędzy wolnością jednostki a władztwem innego człowieka. I tak dalej i tak dalej.

Książka nie jest długa i w zasadzie tylko nakreśla nam pewien zarys świata. Nie poznajemy zbyt wielu mechanizmów nim rządzących co daje nam spore pole do dopowiedzenia sobie wielu kwestii. W zasadzie zwrócono tutaj jedynie uwagę na problemy wspomniane w wersie powyżej. Uważam, że jest to pozycja warta polecenia jako przestroga dla osób wyrzekających się podstawowych wartości człowieka – godności i wolności jednostki. Lektura obowiązkowa dla marksistów kulturowych oraz osób wspierających ideologię gender i tym podobne. Chociaż oni pewnie nic z tego nie zrozumieją…

Napisana daaawno temu antyutopia w wielu aspektach jest aktualna również teraz. Opowiada o świecie idealnym, w którym społeczeństwo jest modelowane celem uzyskania wiernopoddańczej struktury niezdolnej do buntu czy przeciwstawienia się regułom gry. Ludzie już od swojego poczęcia w butli (aktualnie powiedzieli byśmy próbówka) są warunkowani i kształtowani jak glina w rękach...