dobra, ale:

1. Dalece niewiarygodna. Bo tak: walijska dziewczyna wraz ze swymi pobratymcami bierze udział w porwaniu dziecka Anglika. Za karę zostaje "uwięziona" na zamku, gdzie śpi w pościeli, nosi piękne suknie i jada posiłki z gospodarzami. Matka porwanej dziewczynki "za karę" chce ją wychować na angielską damę. Śmiem twierdzić, że porywaczkę dzieci spotkałby zgoła odmienny los, mianowicie jej głowa, oddzielona od korpusu i zatknięta na palu kołysałaby się na wietrze pozdrawiając turystów dotąd aż by spłowiała i wyschła. Ale może ja się nie znam.
Pod tym względem dużo lepszy był taki romans o wikingach, gdzie główny bohater, gdy mu branka pyskowała, przydeptał ją butem do ziemi, to było bardzo, hmm... satysfakcjonujące.

2. Główna postać męska jest mało męska. To poważny zarzut. Z pewnością nie było intencją autorki, by, gdy pisała o "koszuli opinającej szeroki tors" bohatera czytelnik miał przed oczami otyłego pana z brzuchem piwnym na wierzchu. "Włosy długie, jedwabiste, kasztanowe" natychmiast przywodzą obraz jakiegoś faceta z reklamy szamponu, który kołysze odchyloną do tyłu głową, do tego w zwolnionym tempie.
Muszę to otwarcie powiedzieć: był zbyt miękki!

dobra, ale:

1. Dalece niewiarygodna. Bo tak: walijska dziewczyna wraz ze swymi pobratymcami bierze udział w porwaniu dziecka Anglika. Za karę zostaje "uwięziona" na zamku, gdzie śpi w pościeli, nosi piękne suknie i jada posiłki z gospodarzami. Matka porwanej dziewczynki "za karę" chce ją wychować na angielską damę. Śmiem twierdzić, że porywaczkę dzieci spotkałby zgoła...