Pierwszy tom cyklu, choć niewątpliwie dobry, niespecjalnie powalił mnie na kolana. Dopiero drugi zaczyna wykazywać cechy, za które chwali się "Królów przeklętych" i które skusiły mnie do zmierzenia się z serią. Zagęszczenie intryg, polityczne zagrywki, o wiele bardziej ciekawie zarysowane postaci są smaczną literacką ucztą, podaną w lekki i przystępny sposób. Jest tu też mniej "kulturowego zamieszania" i niedopowiedzeń, dzięki czemu czytelnik nie czuje się tak zagubiony pośród dawnych zwyczajów, koligacji oraz smaczków jak w pierwszym tomie. Trochę brakowało mi moich ulubieńców - Izabeli i Filipa Pięknego, niestety już nieżyjącego. Na szczęście jego duch unosił się nad fabułą, a i autor nie mógł powstrzymać się od złośliwego porównywania rządów Ludwika Kłótliwego z rządami jego ojca. Niektórych może irytować ten brak narracyjnej neutralności - mi osobiście podobał się ten komentarz stojącego z boku historyka, dzięki czemu pewne mechanizmy i ciągi przyczynowo-skutkowe były lepiej widoczne.

Pierwszy tom cyklu, choć niewątpliwie dobry, niespecjalnie powalił mnie na kolana. Dopiero drugi zaczyna wykazywać cechy, za które chwali się "Królów przeklętych" i które skusiły mnie do zmierzenia się z serią. Zagęszczenie intryg, polityczne zagrywki, o wiele bardziej ciekawie zarysowane postaci są smaczną literacką ucztą, podaną w lekki i przystępny sposób. Jest tu też...