W zasadzie tom powinien nosić tytuł „Dzieła wybrane”. Zawiera bowiem trzy zbiory opowiadań Izaaka Babla i dramat „Zmierzch”. Tytuł zaczerpnięto z pierwszego zbioru, pt. „Armia konna”. Izaak Babel towarzyszył wojskom Budionnego (bolszewikom) idącym w 1920 roku z południa w stronę Warszawy, mijają m.in. Lwów i Zamość (jak Chmielnicki w 1648). To, że był wówczas oficerem politycznym i redaktorem frontowej gazety nie na wiele mu się przydało kilkanaście lat później. Aresztowano go w 1939 r., oczywiście pod zarzutem trockizmu i szpiegostwa, skazano i pozbawiono życia rok później. Z chwilą zatrzymania zaginęły jego nigdy nie wydane rękopisy. Szkoda, bo talent na pewno miał, a skoro pisał do szuflady, to z całą pewnością nie były to komunistyczne dzieła propagandowe.
Realistyczne, wręcz naturalistyczne opowiadania ze zbioru „Armia konna” pokazują punkt widzenia drugiej strony, dla nas trudno akceptowalny, jednak jak na czerwonoarmistę dość stonowany. W końcu sam Budionny po ich publikacji nazwał autora „degeneratem literatury”.
Najciekawsza jest część druga, czyli „Opowiadania odeskie”, tylko cztery w zbiorze oraz „Opowiadania”. Autor odmalowuję nieistniejący już świat Odessy, miasta kilkudziesięciu tysięcy Żydów i kilkudziesięciu synagog (do dziś przetrwały nieliczne, a zwiedzać można tylko jedną) z mnóstwem ciekawych postaci, jak np. Benia Krzyk, niekiedy – delikatnie mówiąc – z miejscowego półświatka.
Ciekawy zbiór opowiadań, czasami nierównych, ale wart przeczytania.

W zasadzie tom powinien nosić tytuł „Dzieła wybrane”. Zawiera bowiem trzy zbiory opowiadań Izaaka Babla i dramat „Zmierzch”. Tytuł zaczerpnięto z pierwszego zbioru, pt. „Armia konna”. Izaak Babel towarzyszył wojskom Budionnego (bolszewikom) idącym w 1920 roku z południa w stronę Warszawy, mijają m.in. Lwów i Zamość (jak Chmielnicki w 1648). To, że był wówczas oficerem...

Z całego zbioru najbardziej podobały mi się "Opowiadania odeskie", które mają swój wyjątkowy klimat (aż chce się jechać do Odessy i sprawdzić, czy coś z tej dawnej atmosfery zostało!). Reszta jest w porządku, aczkolwiek niektóre teksty są tak skondensowane, że nie da się przeczytać więcej niż kilka opowiadań dziennie.
Zdecydowanie nie jest to lektura na jeden lub dwa wieczory.

Z całego zbioru najbardziej podobały mi się "Opowiadania odeskie", które mają swój wyjątkowy klimat (aż chce się jechać do Odessy i sprawdzić, czy coś z tej dawnej atmosfery zostało!). Reszta jest w porządku, aczkolwiek niektóre teksty są tak skondensowane, że nie da się przeczytać więcej niż kilka opowiadań dziennie.
Zdecydowanie nie jest to lektura na jeden lub dwa...

Jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałem. Przede wszystkim niepowtarzalna jest "Armia konna", bo pokazuje wszystko - zdaje się - tak, jak naprawdę było. Sceny, które tam występują, są tak realistyczne, że trudno w nie uwierzyć.

Jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałem. Przede wszystkim niepowtarzalna jest "Armia konna", bo pokazuje wszystko - zdaje się - tak, jak naprawdę było. Sceny, które tam występują, są tak realistyczne, że trudno w nie uwierzyć.

Spojrzenie na wojnę polsko-bolszewicką z drugiej strony frontu - teraz co najmniej niepopularne. I jeszcze portret świata żydowskiego, którego już nie ma - ani w Odessie, ani na tzw. kresach.

Spojrzenie na wojnę polsko-bolszewicką z drugiej strony frontu - teraz co najmniej niepopularne. I jeszcze portret świata żydowskiego, którego już nie ma - ani w Odessie, ani na tzw. kresach.