Podchodziłam do tej książki z dużą rezerwą, w końcu nastolatką już kilka lat nie jestem, a teraz problemy dorastających dziewcząt wydają mi się wręcz błahe. Ale dobrze się stało że książkę zakupiłam i przeczytałam.

Jako że wiem jak niektóre z Was reagują alergicznie na "Zmierzch", napiszę od razu, że ta ksiązka udowadnia, że miłość taka jak w "Zmierzchu" to fikcja. i w tym momencie zacytuję fragment książki:

"Dlaczego życie ma dla niej ciągle jakieś niespodzianki, dlaczego nie chce być miłe, obrzydliwie przewidywalne i zaskakująco podobne do "Zmierzchu"?
Dlaczego miłość to nie autostrada ku szczęściu, lecz wyboista ścieżka wiodąca nad urwiskiem i trzeba się dobrze rozglądać dookoła, by nei osunąć się w przepaść, lub nie dostać spadającym odłamkiem skały w głowę
Dlaczego piękne historie zdarzają się tylko w kiepskich powieściach?"


Weronika to zakompleksiona nastolatka, która uważa się za osobę zupełnie przeciętną i bez wyrazu. Nie pije alkoholu, nie chodzi na imprezy, nie ma przyjaciół, dobrze się uczy... jest poukładana w każdym znaczeniu tego słowa. Ale tęskni za miłością, której w swoim odczuciu od bliskich nie otrzymuje.
Przypadkiem w pociągu poznaje Filipa, wschodzącą gwiazdę telewizyjną i zakochuje się w nim bez pamięci. Poznaje również Marka, zupełnie różnego od Filipa, który pełni funkcję jej przyjaciela.
Dziewczyna przeżywa rozterki miłosne i wieczne odrzucenie ze strony filipa, który przypomina sobie o niej od czasu do czasu, nie widząc, że to co najlepsze ma tuż obok siebie.

Jest to opowieść o dojrzewaniu do prawdziwej miłości, i do obdarzania miłością innej osoby.
Dziewczynie w końcu udaje się odróżnić prawdziwe uczucie od tego serwowanego w powieści Stephanie Meyer

Zwróciłam jeszcze uwagę na to, że autorka bez skrępowania porusza temat seksu wśród nastolatków i "Pierwszego razu". Czasami mam wrażenie, że jest to temat tabu. Wiadomo że się to robi, ale nikt o tym nie mówi :)

Bardzo sympatycznie było przenieść się wraz z bohaterką do czasów liceum i oderwać od szarej i deszczowej rzeczywistości. Autorka bardzo ładnie i przystępnie pisze o przejściu z jednego etapu życia do następnego i nieważne ile ma się lat, zawsze warto sobie pozwolić na małą refleksję.

A ta książka obaliła w mojej głowie stereotyp, że książki dla nastolatek i o nastolatek są tylko dla nastolatek. :)

Podchodziłam do tej książki z dużą rezerwą, w końcu nastolatką już kilka lat nie jestem, a teraz problemy dorastających dziewcząt wydają mi się wręcz błahe. Ale dobrze się stało że książkę zakupiłam i przeczytałam.

Jako że wiem jak niektóre z Was reagują alergicznie na "Zmierzch", napiszę od razu, że ta ksiązka udowadnia, że miłość taka jak w "Zmierzchu" to fikcja. i w tym...