„Powinniśmy przyjmować wszystko ze spokojem i z lekkim sercem, bo odmiany losu we wszystkich swych przejawach biorą się niezmiennie z odwiecznych wyroków” – czytamy tezę jednego z głównych bohaterów powieści, Azarii. Trudno o trafniejszy cytat określający tę książkę. „Spokój doskonały” opowiada o odmianach losu, o marzeniach i wizjach, które stają się motorami napędowymi do powstania i budowy wielkich, historycznych zjawisk, jak państwo Izrael, a także determinującymi życie pojedynczych jednostek.

Akcja powieści ma miejsce w jednym z izraelskich kibuców. Główny bohater, Jonathan Lipszyc, syn sekretarza kibucu, Jolka Lipszyca, zmaga się z marzeniem opuszczenia swojego dotychczasowego życia, swojej rodziny i wyruszenia w podróż w nieznane. Tymczasem pojawia się druga postać Azaria Gitlin, który będąc pod wrażeniem tez Spinozy, pragnie stać się częścią kibucu.

„Spokój doskonały” to historia o przeznaczeniu, o przyjmowaniu wyroków boskich z opanowanie i spokojem, niezależnie od ich pomyślności. Najlepszym sposobem na życie okazuje się „akceptować wszystko, poznawać i reagować spokojem ducha”. W ostateczności Oz potwierdza słowa Azarii, sprawiając że historia powraca do pewnego ładu. Wszystko okazuje się nie być przypadkiem, wszystko jest zawsze tak, jak być powinno. Świat zawsze dąży do równowagi, a wszelkie dążenia, okazują się być jedynie wrażeniami, które, jeśli nie było im pisane urzeczywistnić się, zmieniają się i zmieniają nas.

Od dłuższego czasu chciałam przeczytać coś spod pióra Amosa Oza, odkąd czytałam „Izrael już nie frunie” Pawła Smoleńskiego, w którym zachwycał się owym autorem i zapewniał o jego pisarskich zdolnościach oraz wiedzy kulturowej o Izraelu czy kibucach, którą można z jego opowieści wynieść. Ufając ocenie Pawła Smoleńskiego wiedziałam, że się nie zawiodę. I miałam rację. Przygodę z Amosem Ozem dopiero zaczęłam i na pewno niejednokrotnie znajdzie się jeszcze na mojej liście „książek do przeczytania”. A „Spokój doskonały”, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że uważam za powieść w pewnym sensie doskonałą.

„Powinniśmy przyjmować wszystko ze spokojem i z lekkim sercem, bo odmiany losu we wszystkich swych przejawach biorą się niezmiennie z odwiecznych wyroków” – czytamy tezę jednego z głównych bohaterów powieści, Azarii. Trudno o trafniejszy cytat określający tę książkę. „Spokój doskonały” opowiada o odmianach losu, o marzeniach i wizjach, które stają się motorami napędowymi do...