Bardzo słaba książka. Po serii Jeźdźca Miedzianego oczekiwałam od autorki czegoś świetnego. Najpierw sięgnęłam po „Drogę do raju”, ale nie mogłam przebrnąć, więc skusiłam się na Tully. Pierwsza część mnie wciągnęła, bo historia miała szansę na fajne zakończenie. Niestety nie ma żadnego morału; bohaterką jest skrajnie irytująca, a uczucia, które nią kierują często irracjonalne. Książka jest tak naprawdę o niczym. Końcówka to największe rozczarowanie.

Bardzo słaba książka. Po serii Jeźdźca Miedzianego oczekiwałam od autorki czegoś świetnego. Najpierw sięgnęłam po „Drogę do raju”, ale nie mogłam przebrnąć, więc skusiłam się na Tully. Pierwsza część mnie wciągnęła, bo historia miała szansę na fajne zakończenie. Niestety nie ma żadnego morału; bohaterką jest skrajnie irytująca, a uczucia, które nią kierują często...

Postać Tully jest tak żenująca w swoich zachowaniach , że nie tłumaczą jej nawet traumy z dzieciństwa ani nie rekompensuje tego praca zawodowa na rzecz pokrzywdzonych małoletnich. Egocentryczka, skoncentrowana na sobie. Tak mnie irytowała ta postać, że ledwo doczytałam do końca.

Postać Tully jest tak żenująca w swoich zachowaniach , że nie tłumaczą jej nawet traumy z dzieciństwa ani nie rekompensuje tego praca zawodowa na rzecz pokrzywdzonych małoletnich. Egocentryczka, skoncentrowana na sobie. Tak mnie irytowała ta postać, że ledwo doczytałam do końca.

Paullina Simons i tym razem nie zawiodła. Książka niezwykła, interesująca, nie można było się od niej oderwać.

Paullina Simons i tym razem nie zawiodła. Książka niezwykła, interesująca, nie można było się od niej oderwać.

Wyjątkowa.

Wyjątkowa.

Czytając ta książkę mialam bardzo skrajne uczucia co do głównej bohaterki, jednak ogólnie książka mi się podobała, warto przeczytać :)

Czytając ta książkę mialam bardzo skrajne uczucia co do głównej bohaterki, jednak ogólnie książka mi się podobała, warto przeczytać :)

Książka świetna. POLECAM!!!

Książka świetna. POLECAM!!!

Początkowo książka wydawała mi się dosyć nudna, ciężko mi się ją czytało, jednak druga połowa książki tak mnie wciągnęła, że pochłonęłam ją w dwa dni.

Początkowo książka wydawała mi się dosyć nudna, ciężko mi się ją czytało, jednak druga połowa książki tak mnie wciągnęła, że pochłonęłam ją w dwa dni.

Wciągająca historia kobiety zagubione w swoich uczuciach i pragnieniach.

Wciągająca historia kobiety zagubione w swoich uczuciach i pragnieniach.

Nie powstrzymam się – na początek kilka słów o tłumaczeniu.

Przekład w wykonaniu pani Sośnickiej (wyd. Świat Książki 2015) nie należy do szczególnie udanych. Nawet nie chodzi mi o „cheerleaders” przetłumaczone niezgrabnie jako „entuzjastki klubu”, ale o poważne zgrzyty, gdzie tłumaczone są wszystkie tytuły piosenek, ale nie przetłumaczone zostały takie terminy jak „hysterectomy” (w polskiej wersji zamiast „histerektomia” użyto słowa „hysterectomia”). Przykładów niestety jest wiele, ale najbardziej zabolało mnie, gdy zobaczyłam angielskie słowo „patrons” przetłumaczone jako „patroni”, podczas gdy ewidentnie w powieści chodziło o „klientów, bywalców” lokalu.

Nie mam niestety wglądu w wersję oryginalną, bo bardzo zastanawia mnie jeszcze fragment dotyczący refleksji bohaterki na temat pomnika Marine Corps War Memorial, gdzie dowiadujemy się, że „Iwo Jim, człowiek, który brał udział we wszystkich wojnach, począwszy od I wojny światowej, dumnie spoglądał na nich z imponującego postumentu”. Czy to też kwiatek odnajdywany wyłącznie w wersji polskiej, czy też wpadka samej autorki? A może po prostu chodziło o to, że bohaterka miała braki w edukacji?

Nie czepiałabym się pewnie tak bardzo, gdyby nie to, że zawód tłumacza jest mi dobrze znany i wiem, z jakimi trudnościami się wiąże. Niestety przekład pani Sośnickiej nie dorównuje tłumaczeniu „Pieśni o poranku” w wykonaniu pani Mality.

A teraz o samej książce.

Nie bez powodu wspomniałam o „Pieśni o poranku”, bo „Tully” niestety nie jest aż tak porywająca. Podczas czytania da się odczuć, że to debiut Paulliny Simons. Niektóre dialogi są trochę nieskładne, a nieraz nawet irytujące i pozornie bezcelowe. Jednak ogólnie książkę czyta się dobrze.

Główna bohaterka jest bardzo ciekawą postacią – zraniona przez najbliższe jej osoby, odarta z marzeń, zmierzająca jedynie do autodestrukcji. Nie pochwalam wielu jej zachowań i decyzji, ale w pewnym sensie ją rozumiem (wiem, niestety, jak to jest, gdy świat się człowiekowi wali, a jedyne, co słyszy od wszystkich naokoło to: "E tam, TY i tak jakoś sobie poradzisz"). Nie rozumiem jedynie mężczyzn, którzy się nią zainteresowali. Powinni byli tak naprawdę zostawić ją w spokoju, czym najbardziej by jej pomogli. Taki człowiek jak Tully nie powinien być zmuszany do związku, tylko przejść terapię. A tymczasem pierwszy z mężczyzn narzucał jej pozornie szczęśliwe życie, którego nie chciała, i próbował zmusić do pojednania się z osobą, która wyrządziła jej najwięcej krzywdy; drugi chciał za wszelką cenę wydrzeć siłą jej najbardziej bolesne sekrety; trzeci omamiał ją mrzonkami, wykorzystując bolesne wspomnienia i rozdrapując wciąż na nowo niezagojone od dawna rany. Ale tak to już jest, że postaci fikcyjne dokonują wielu złych wyborów. Inaczej nie mielibyśmy o czym czytać.

Paullina Simons zdecydowanie potrafi pisać o kobietach rozdartych i poniekąd zdesperowanych. Dlatego polecam tę książkę osobom, które lubią złożone, skomplikowane postaci, i których nie przeraża swego rodzaju „rozwlekłość” tej historii.

„Czy mówiłam kiedykolwiek, że pragnę jakiejś zmiany? (…) Jedyne, na czym mi zależy, to iluzja”.

Nie powstrzymam się – na początek kilka słów o tłumaczeniu.

Przekład w wykonaniu pani Sośnickiej (wyd. Świat Książki 2015) nie należy do szczególnie udanych. Nawet nie chodzi mi o „cheerleaders” przetłumaczone niezgrabnie jako „entuzjastki klubu”, ale o poważne zgrzyty, gdzie tłumaczone są wszystkie tytuły piosenek, ale nie przetłumaczone zostały takie terminy jak...

Nie mogłam się oderwać... Tytułowa bohaterka nie ma łatwego życia i kiedy wydaje się, że w końcu nastąpiła stabilizacja, znowu coś się dzieje. Tully ciągle się zmaga z konsekwencjami życiowych wyborów albo próbuje go właśnie dokonać miotając się, bo jej życie jest dość skomplikowane.

Nie mogłam się oderwać... Tytułowa bohaterka nie ma łatwego życia i kiedy wydaje się, że w końcu nastąpiła stabilizacja, znowu coś się dzieje. Tully ciągle się zmaga z konsekwencjami życiowych wyborów albo próbuje go właśnie dokonać miotając się, bo jej życie jest dość skomplikowane.