Największą krzywdę temu dziełu wyrządzono z chwilą, gdy zostało umieszczone na liście lektur obowiązkowych szkoły gimnazjalnej. Żaden, powtarzam, ŻADEN nastolatek nie ma wystarczającej wiedzy życiowej i historycznej by w pełni zrozumieć ten utwór i pojąć jego piękno. I pobieżny rzut okiem na biografię twórcy też zadania nie ułatwi, o nie.

Zwyczajnie śmieszą mnie argumenty o tym, że Mickiewicz uwiecznił pochwałę sarmatyzmu, zaściankowości i całej gamy przywar narodowych. Że temu się bezmyślnie hołubiło i hołubi po dziś dzień. Ktoś, kto wygłasza takie sądy, jest zwyczajnym ignorantem, który nie ma pojęcia o rodzimej historii i żadnej książki o tej tematyce(poza podręcznikiem w szkole średniej a może i to nie), o tekście źródłowym nie wspominając, nie miał nigdy w ręku. Już abstrahuję od tego, że zwyczajnie nie umie czytać ze zrozumieniem, gdyż autor wyraźnie wady narodowe umieścił u podnóża klęski Ojczyzny, jaką były rozbiory.
Cóż jest dziwnego, że uwiecznił polską kulturę (taką, jaka była - czy to się komuś podoba, czy nie) w czasach, gdy KRAJ NIE ISTNIAŁ, a wszelkie przejawy tożsamości narodowej były zdeptywane przez zaborcę? Co niewłaściwego tkwi we wlewaniu nadziei w serca rodaków w chwilach, gdy ta była jedynym możliwym arsenałem? A może zdrożny jest fakt, iż trzeba było podtrzymać morale po klęsce listopadowej?

To jest arcydzieło, pod względem formy i treści - każdy, kto umie czytać między wierszami, będzie umiał to docenić.

Największą krzywdę temu dziełu wyrządzono z chwilą, gdy zostało umieszczone na liście lektur obowiązkowych szkoły gimnazjalnej. Żaden, powtarzam, ŻADEN nastolatek nie ma wystarczającej wiedzy życiowej i historycznej by w pełni zrozumieć ten utwór i pojąć jego piękno. I pobieżny rzut okiem na biografię twórcy też zadania nie ułatwi, o nie.

Zwyczajnie śmieszą mnie argumenty...