Mówiąc szczerze nie da się ocenić tej książki jako całość... Niektóre opowiadania w niej są do bólu przewidywalne, niektóre na moment potrafią wciągnąć. Wszystkie jednak są mdłe i nijakie, za szybko się kończą... niektóre po prostu wryły mi się w pamięć jako szczególnie beznadziejne i jako fanka Trudi Canavan muszę przyznać, że bardzo się rozczarowałam na Szeptach Dzieci Mgły, bo i tytuł nijak pasuje do całości, a nawet do opowiadania.
Pozwolę opisać sobie dwie historie, jedną moim zdaniem - najlepszą, drugą - najgorszą:

"Biuro rzeczy znalezionych"
Okropnie przewidywalne, gdyby nie wystarczył już oklepany pomysł...
Główna bohaterka gubi parasol i przychodzi szukać go w biurze rzeczy znalezionych, pracuje tam mężczyzna, który przestrzega ją przed tym aby nie brała niczego co nie należy do niej... Oczywiście wiadomo jak postąpi, a i później nie trudno domyślić się na co znajdziemy na następnej stronie.

"Szalony uczeń"
Myślę, że opowiadanie o Taginie przypadło mi do gustu m.in. z tego powodu, że działo się w świecie dobrze znanej trylogii Czarnego Maga, zdecydowanie ratuje cały zbiór! Chyba jako jedyne ma na tyle rozwiniętą fabułę, żeby wciągnąć czytelnika, jego udziałem jest także pasujący do całości, nie wzięty jakby znikąd, koniec.


Krótko mówiąc, spodziewałam się czegoś lepszego po tej autorce.

Mówiąc szczerze nie da się ocenić tej książki jako całość... Niektóre opowiadania w niej są do bólu przewidywalne, niektóre na moment potrafią wciągnąć. Wszystkie jednak są mdłe i nijakie, za szybko się kończą... niektóre po prostu wryły mi się w pamięć jako szczególnie beznadziejne i jako fanka Trudi Canavan muszę przyznać, że bardzo się rozczarowałam na Szeptach Dzieci...