Całość mojej opinii odnajdziesz, drogi czytelniku, na moim blogu pod adresem:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/06/axis-powers-hetalia-1-maa-rzecz-o.html

Poznajcie zatem głównych bohaterów tej historii. Nie ukrywajmy, najbardziej rzuca się w oczy Włochy Północne [niefortunnie jest pisać w rodzaju męskim o postaci, której nazwa jest w liczbie mnogiej i rodzaju niemęskoosobowego... Takie moje biadolenie], niezdarna i głośna chłopaczyna z charakterystyczną antenką. Włochy wiecznie coś pośpiewuje/ pomrukuje ["ve, ve, ve", czyżby jakiś skrót od "Venetto?"], bajeruje napotkane kobietki i jest w stanie paść na pustyni z wycieńczenia i wysuszenia, byleby tylko ugotować pastę. Tak, pizza i pasta to jego dwie dywizy życiowe. Dorzućmy do tego stereotypową włoską odwagę [coś w stylu: "Jestem duchem skrzynki od pomidorów! Nie zabijaj mnie!" - parafrazuję, bo nie mam tomiku przy sobie. A poza tym ta biała flaga na okładce pod pachą chyba się bez powodu nie znalazła...] et voila - mamy przerysowanego i przejaskrawionego do granic możliwości chłoptasia. Tak przynajmniej myślałam dopóki nie przyszło mi kilku Włochów poznać. Są mili, otwarci, ale... W swojej polskiej porywczości wolę ich jednak unikać.
Kolejnym uosobionym krajem jest Niemcy [tekst wychodzi niegramatyczny, niefortunny i be], zacny i dobrze zbudowany blondynek, dla którego Ordnung muss sein [co udowodnił między innymi w kolorowym wstępie traktującym o międzynarodowych obradach]. Niemcy przekroczył granicę włoską uzbrojony jedynie w sękaty kij, którym byłby w stanie państwo w kształcie bucika podbić - co zostało na przykładzie ukrywającego się w skrzynce od pomidorów Włochy pokazane. Jakim cudem takie stworzenie wyewoluowało z Cesarstwa Rzymskiego? Tak samo jak Niemcy zadaję sobie to pytanie od dłuższego czasu.
No i trzeci bishounen [z japońskiego: piękny chłopiec. Nie mam zainstalowanego alfabetu ze znakami diakrytycznymi - tymi "daszkami".], czyli Japonia [język polski naprawdę kiepsko się przystosowuje do przekładania rodzajów męskiego na nazwy krajów, ale dobrze...]. Japonię poznajemy jako cichego i skrytego tradycjonalistę, który potrafi się na coś dziko zapalić, a przy okazji dziwnie [z naszego punktu widzenia] się oburzać. Dla kogo niby kąpiel facetów w strojach jest krępująca? Dla nas nie, dla Japończyków może być. Sympatyczny przykład różnic między kulturami dalekiej Azji i Europy.
Owi trzej bohaterowie tworzą sojusz i razem przeżywają przygody rozrysowane w krótkich historyjkach.

"Axis powers Hetalia" tom 1 kupiłam kiedyś na próbę w Komikslandii i przez dłuższy czas dosłownie sczytywałam go z uporem maniaka. Nie, nie zostałam porwana przez meksykańską falę i ewenement owego komiksu. Zastanawiałam się natomiast gdzie leży jego fenomen i usilnie starałam się go odnaleźć.
Z jednej strony "Hetalię" postrzegam jako ciekawe narzędzie mogące służyć dydaktycznie. Sama nie spodziewałam się, że istnieje mikronacja zwana Sealandią znajdująca się nieopodal wybrzeży brytyjskich. Owszem, jako studentka anglistyki powinnam wiedzieć o tym z wykładu, jednak dotychczas nikt o tym nie wspominał. Komiks pomoże również zapamiętać w łatwiejszy sposób państwa wchodzące w skład poszczególnych przymierzy [na czele z tytułową Osią i trzema głównymi bohaterami]. Fajnym akcentem jest również umieszczanie garści danych na temat państw oraz rozrysowywanie ich wzajemnych stosunków na prostych wykresach.
Jest jednak i druga strona...

Całość mojej opinii odnajdziesz, drogi czytelniku, na moim blogu pod adresem:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2013/06/axis-powers-hetalia-1-maa-rzecz-o.html

Poznajcie zatem głównych bohaterów tej historii. Nie ukrywajmy, najbardziej rzuca się w oczy Włochy Północne [niefortunnie jest pisać w rodzaju męskim o postaci, której nazwa jest w liczbie mnogiej i...