Autor napisał te książkę w 1986 roku, 40 lat po wydarzeniach, o których opowiada. Choć miał 9 lat, gdy wojna się zaczęła i piętnaście, gdy się skończyła - znakomicie zapamiętał wiele szczegółów. Myślę, że potem rozmawiał wiele z matką, może z siostrą Lalą, które ocalały wraz z nim.
Opowieść jest niesamowita. Żydowski, obrzezany, jak należy chłopiec przetrwał, bo udawał katolika. Zależnie od sytuacji brano go za Polaka lub ...Niemca. Szkoda, że trochę nieoczekiwanie zakończył opowieść na wiośnie 1945 roku, w trakcie wędrówki do ojczyzny, czyli Polski. W 1959 roku przecież wyjechał do USA(ale skąd?), tam został znanym lekarzem psychiatrą. Ciekawe, jak do tego doszło.I dlaczego. We wspomnieniach przytacza wiele przykładów polskiego antysemityzmu. Jakoś ocaleni Żydzi musieli sobie z tym radzić.
W czasie wojny Julek dorasta, także dojrzewa seksualnie. Stąd niesamowite opisy życia erotycznego w czasie wojny, w czym zresztą także brał nie zawsze chlubny udział.
Miał niezwykłe szczęście. Kto wierzy w przeznaczenie, może pomyśleć, że jemu nie dane było zginąć, to tak się stało. Ratował się wielokrotnie z okropnych opałów.Pomagała mu też młodość. Jego matka była cieniem samej siebie, także psychicznie.
Książka jest ładnie, ciekawie pisana, autor pisze tylko o tym, co sam przeżył. A przeżył sporo.Zmarł w USA, w 2014 roku. Jako dorosły zbierał porcelanowe figurki. W dzieciństwie nie miał żadnych zabawek, a co dopiero takie wymysły, jak figurka z porcelany...

Autor napisał te książkę w 1986 roku, 40 lat po wydarzeniach, o których opowiada. Choć miał 9 lat, gdy wojna się zaczęła i piętnaście, gdy się skończyła - znakomicie zapamiętał wiele szczegółów. Myślę, że potem rozmawiał wiele z matką, może z siostrą Lalą, które ocalały wraz z nim.
Opowieść jest niesamowita. Żydowski, obrzezany, jak należy chłopiec przetrwał, bo udawał...