"Można by również dużo więcej napisać o "Titanicu" i o ludziach, którzy płynęli na jego pokładzie. Ale wszystko to są inne legendy, które opowiedzieli lub dopiero opowiedzą inni.
Ja chciałem opowiedzieć swoją. A moich muzyków wymyśliłem"
Erik Fosnes Hansen


Norweski pisarz zaprasza w podróż z Titaniciem... w tle


Erik Fosnes Hansen postanowił swą powieść oprzeć na historii rejsu Titanica. Zadziwić więc może fakt, że w rzeczywistości wydarzenia z pokładu stanowią mniejszość.
Najważniejsze jest to, że tak zaskakująco mała część staje się dopełnieniem, swoistym ukorowaniem całej książki i zamysłu.

"Psalm u kresu podróży" tchnie nostalgicznym, melancholijnym klimatem.
Poznajemy historie życia pięciu głównych bohaterów- członków orkiestry statku.
Oddalamy się od lądu, oddalamy od poprzedniego życia, odcinamy grubą falą przeszłość i teraźniejszość. Uciekamy.
I choć personalnie postaci pozostawiają swoje doświadczenia za sobą i nie będą o nich nigdy mówić, autor zaprasza nas w podróż wgłąb wspomnień, skrywanych tajemnic.
Powieściowe realia mieszają się z retrospekcjami, nakreśleniem bohaterów, przedstawieniem ich dotychczasowego życia.
Są to historie urywane, niedopowiedziane, intrygujące sposobem narracji, sekretem, wrażliwością.
Wydaje się jakby pisarz pozostawiał pewne tropy, charakterystyczne znaki, obiekty rozrzucone po książce.
Zwykły zegarek nie jest jednym z wielu, lecz tym j e d y n y m, symbolicznym:
"(...) ojcowski zegarek pokazywał dobry czas. Jedyny dobry czas".
Czarna gałąź("Twoja ręka"), czerwień- pojawiają się kilkakrotnie, rozrzucone, ledwie zaznaczone- powracają i odkrywają swe znaczenie.
Te drobne obrazy trwale zapisują się w myślach, pojawiają się znikąd, a my kartkujemy książkę wstecz z wrażeniem deja vu.
Wyczuwa się posępność, chłód, piętno u każdego z bohaterów.
Czuć zbliżającą się tragiczną śmierć, która przecież nie zaskoczy.
Nie ma zaskakiwać, ma być wymowna.

Kilka życiorysów złączonych jednym miejscem i jedną katastrofą.
To historie wzruszające, ale opowiedziane bez nadmiernej tkliwości, bez zbędnych słów.
Jest to tekst nieprzeciążony nadmiarem, nieprzegadany, naturalny.
Pozostawiono nam miejsce na domysły, dopowiedzenie, uzmysłowienie.
Przepiękne fragmenty, pełne uczuć, nie rażące czułostkowością, intensywne, doskonale wyważone.
Być może momentami naiwne, ale z pewnością urokliwe.

Liczne zawieszenia, bezpośrednie zwroty do bohaterów jakby mieli obowiązek odpowiedzieć.
Tak jakbyśmy my mieli odpowiedzieć za nich, wciągnięci w wydarzenia, odpowiedzialni.

Zamglony smutek, zamaskowany, zamknięty w przeszłości.
Powieść "szkatułka"- kryjąca stare fotografie, zapisane karty istnień, każde z nich potraktowane osobliwie, unikatowo.
Wszystko wydaje sie cudownie zranione.

W tle wielki Titanic, morska podróż, połączenie autentycznych szczegółów z fikcją.
"Titanic tonie madame !
Niech pan nie p r z e s a d z a."

Sugestywne retrospekcje, przejmujący styl(szczególnie widać to w historii kapelmistrza Jasona), tak, mistrzowsko skomponowana powieść.(Jostein Gaarder)


"Posłuchaj głosu Titanica. Przed godziną drugą sygnały słabną: STOIMY PO KOTŁY...CQD...
Słuchaj. Wsłuchuj się w noc. Słyszysz go, ale nie ma cię tam. Odsuwa się w ciemność, znika.
Czy słyszysz?"

"Można by również dużo więcej napisać o "Titanicu" i o ludziach, którzy płynęli na jego pokładzie. Ale wszystko to są inne legendy, które opowiedzieli lub dopiero opowiedzą inni.
Ja chciałem opowiedzieć swoją. A moich muzyków wymyśliłem"
Erik Fosnes Hansen


Norweski pisarz zaprasza w podróż z Titaniciem... w tle


Erik Fosnes Hansen postanowił swą powieść oprzeć na...