Książka o kobiecie, napisana dla kobiet, przez... o, faceta. Więc z przekory sięgnąłem i przeczytałem.

I teraz mam problem, jak tę książkę sklasyfikować - z jednej strony aspiruje do miana wiarygodnej i poprawnej pracy historycznej, ale z drugiej, pojawiają się zwroty, zdania, całe tezy, nie do przyjęcia w literaturze tego typu. To z kolei przechyla szalę w stronę biografii. Jerzy Besala skupia się na krótkiej znajomości Barbary Radziwiłłówny z królem Zygmuntem Augustem.

Jak na książkę historyczną za dużo w niej gdybań, domysłów, odrzucania z góry pewnych tez, a niemal bezkrytycznego trzymania się innych. Autor chciał sprawiedliwie ocenić Radziwiłłównę, z którą historia na ogół obchodziła się bardzo ostro, jednak zbyt często jego argumenty wyglądały na rozpaczliwą obronę i laurkę dla XVI-wiecznej królowej. Dodatkowo książka jest po prostu nudna - ileż razy można wspominać i przytaczać dowody na to, jak bardzo Barbara i Zygmunt się kochali?

Choć trzeba również przyznać, że był to związek niezwykły, prawdopodobnie najgłośniejszy w całej polskiej historii, z mnóstwem powiązań (sytuacja polityczna), odniesień (mezalianse, niechęć szlachty do małżeństwa) i tragicznych wątków (śmierć Barbary i koniec dynastii Jagiellonów w Polsce u szczytu potęgi). Miłość również była niezwykła, ale cała historia została podana w niezbyt atrakcyjnej formie.

Książka o kobiecie, napisana dla kobiet, przez... o, faceta. Więc z przekory sięgnąłem i przeczytałem.

I teraz mam problem, jak tę książkę sklasyfikować - z jednej strony aspiruje do miana wiarygodnej i poprawnej pracy historycznej, ale z drugiej, pojawiają się zwroty, zdania, całe tezy, nie do przyjęcia w literaturze tego typu. To z kolei przechyla szalę w stronę...