Nie można się pomylić kim inspiruje się pani Marta Obuch. Od pierwszych stron czuć niesamowity wpływ Joanny Chmielewskiej, ale to dobrze :D Bardzo cieszę się z tego podobieństwa, ponieważ książki w tym klimacie uwielbiam, a szczególnie zawarty w nich humor. I tak akcja z cytrynówką do tej pory wywołuje mój uśmiech, a to dopiero pierwszy moment z licznych przy których wybuchałam śmiechem. Humor bardzo mi się podobał, kryminał wypadł już nieco gorzej, za dużo tych przypadków i szczęśliwych spotkań. Ale pomijając te niewiarygodności i jego czytało się dobrze. Styl i język jakim posługują się bohaterowie, oryginalny, początkowo strasznie mnie irytował, to znów była Chmielewska ale przesadzona, wręcz karykaturalnie to chwilami wychodziło, ale znów z drugiej strony to waśnie ten styl mnie wciągnął od pierwszych stron w historię, nie sądzę by w innym wydaniu poszło mi to tak łatwo. Główne bohaterki to wykapana Tereska i Okrętka, no prawie wykapane, Tereska i Okrętka jednak trochę bardziej trzeźwo myślały i nie były tak bardzo pochłonięte facetami, no i były z 10 lat młodsze, ale wariatki identyczne! Duet przyjaciółek wariatek tak dobrze znany mi z Chmielewskiej (ponownie: Joanna i Alicja :D) tutaj sprawdził się równie dobrze i o Madzi i Necie czytało się świetnie. Polecam nie tylko fankom Chmielewskiej, książkę czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Ja na pewno będę kontynuować moje spotkania z autorką.
(No koniec jeszcze wielkie dzięki dla pewnej internetowej koleżanki, która otwierającym cytatem w swojej recenzji zainteresowała mnie autorką, jaka byłaby szkoda gdybym się o niej nie dowiedziała!)

Nie można się pomylić kim inspiruje się pani Marta Obuch. Od pierwszych stron czuć niesamowity wpływ Joanny Chmielewskiej, ale to dobrze :D Bardzo cieszę się z tego podobieństwa, ponieważ książki w tym klimacie uwielbiam, a szczególnie zawarty w nich humor. I tak akcja z cytrynówką do tej pory wywołuje mój uśmiech, a to dopiero pierwszy moment z licznych przy których...