„Cudowny czwartek” jest kontynuacją „Ulicy nadbrzeżnej”. I tak znów znalazłam się w Monterey, w portowej dzielnicy. Akcja książki toczy siedem lat później, po II wojnie światowej. Bohaterowie prawie ci sami. Ale sama książka o wiele ciekawsza od poprzedniej części. Przede wszystkim porusza wiele trudnych, głębokich tematów, takich jak powojenna trauma, śmierć bliskich osób, samotność, pragnienie miłości. Ale przede wszystkim urzekła mnie przedstawiona w powieści przyjaźń, zainteresowanie drugą osobą. Niemal wszyscy mieszkańcy ulicy Nadbrzeżnej, znajomi i przyjaciele Doktora bardzo przeżywają jego załamanie wynikające z przeżyć wojennych i samotności. Razem jednoczą siły i starają się mu pomóc (czasami bardzo nieporadnie, wywołując sytuacje wręcz humorystyczne), ale jednocześnie przywracające wiarę w bezwarunkową przyjaźń. Obecnie takie wydarzenia nie mają racji bytu. Wyobraźmy sobie, że wszyscy mieszkańcy ulicy na której mieszkamy, organizują się by pomóc znajomemu rozwiązać jego problemy. Nierealne, szczególnie, gdy często nawet nie mówimy dzień dobry najbliższemu sąsiadowi.
Książka zauroczyła mnie. Jest o wiele lepsza od „Ulicy Nadbrzeżnej”. Po wysłuchaniu audiobooka poczułam takie dziwne ciepło w okolicy serca. Chociaż na chwilę przeniosłam się do innego świata – na ulicę Nadbrzeżną ,gdzie nawet ludzie prości, czasami z tzw. „półświatka” – drobni cwaniacy, dziwki, niewykształceni robotnicy mają wielkie serca i są przyjaciółmi przez duże P.

„Cudowny czwartek” jest kontynuacją „Ulicy nadbrzeżnej”. I tak znów znalazłam się w Monterey, w portowej dzielnicy. Akcja książki toczy siedem lat później, po II wojnie światowej. Bohaterowie prawie ci sami. Ale sama książka o wiele ciekawsza od poprzedniej części. Przede wszystkim porusza wiele trudnych, głębokich tematów, takich jak powojenna trauma, śmierć bliskich...