Myślę, że Jan Paweł V, drugi Papież - Polak na Tronie Piotrowym, już powinien wystarczyć, by sięgnąć po tę książkę. Narracja dzieje na dwóch poziomach - aktualnego roku 2030 i krótkich powrotach w przeszłość.
Ze starego świata - półkula północna zamieszkała głównie przez białych (co ciągle autor podkreśla) - niewiele pozostało. Popioły i prochy zmarłych, bezludne pustynie.
Dobraczyński kreśli apokaliptyczną wizję przyszłości. Tragedia III wojny światowej to przestroga i pytanie, co dalej ze światem (ocalały właściwie tylko Afryka i Ameryka Południowa). Ale skutki wojny roszerzają się na resztę świata. Nie do końca wiadomo, czego mają się spodziewać kontynenty, które ocalały.
Niestety, obraz przyszłości jest nieco naiwny i chyba zbyt powierzchowny. Miło jest jednak dowiedzieć się, że w Częstochowie ocalał obraz Jasnogórskiej Pani i dość duża grupa Polaków (tu również trochę niekonsekwencji).
Ciekawie nakreślona "ludzka" biografia polskiego papieża i m.in. jego młodzieńczej miłości. Ukochana Marysia, która zginęła w III wojnie światowej, stała się jego opiekunką z nieba. To dzięki niej następca św. Piotra z czasu kryzysu Kościoła, odnajdzie coś, co być może pozwoli przetrwać ludzkości.
Autor, nieco między wierszami, ubolewa nad upadkiem obyczajów, aborcją i kryzysem religijności. Razi też odrobinę skażenie socjalizmem. Za to pozytywnie zaskakuje słownictwo dzisiaj już tak politycznie niepoprawne.

Myślę, że Jan Paweł V, drugi Papież - Polak na Tronie Piotrowym, już powinien wystarczyć, by sięgnąć po tę książkę. Narracja dzieje na dwóch poziomach - aktualnego roku 2030 i krótkich powrotach w przeszłość.
Ze starego świata - półkula północna zamieszkała głównie przez białych (co ciągle autor podkreśla) - niewiele pozostało. Popioły i prochy zmarłych, bezludne pustynie....

Futurystyczna wizja losów chrześcijaństwa w wydaniu Jana Dobraczyńskiego nie przekonała mnie. Jednak zdecydowanie wolę obrazy stworzone przykładowo w Listach Nikodema.

Futurystyczna wizja losów chrześcijaństwa w wydaniu Jana Dobraczyńskiego nie przekonała mnie. Jednak zdecydowanie wolę obrazy stworzone przykładowo w Listach Nikodema.

Są tacy autorzy, którzy przypadają nam do gustu od pierwszej książki ich autorstwa, jaką nam było dane przeczytać. W moim przypadku bez wątpienia mogę do nich zaliczyć nieżyjącego już Jana Dobraczyńskiego, pisarza książek przedstawiających historie biblijne, życiorysy świętych oraz ważne fakty z historii naszego kraju. Po raz pierwszy spotkałam się z nim w 2011 roku czytając książkę „Cień ojca” opowiadającą o życiu świętego Józefa. Całość pochłonęłam w trzy dni i już wtedy wiedziałam, że na tej jednej pozycji się nie skończy.
Ostatnio postanowiłam przeczytać niegrubą pozycję jego autorstwa zatytułowaną „Świat popiołów”. Z opisu wiedziałam, że opowiada ona o końcu istnienia cywilizacji europejskiej, którą wykończyła kolejna wojna.
Akcja książki rozgrywa się gdzieś po 2000 roku. Europa nie istnieje, większość jej mieszkańców zginęła, wszystko zostało zrównane z ziemią, a Stolica Kościoła Katolickiego zostaje przeniesiona do Ameryki Południowej. Głową Kościoła jest Jan Paweł V. Kiedy dowiaduje się, że badacze pracujący na terenach ogarniętych zagładą natrafili na grupę ocalałych ludzi, którzy znaleźli schronienie w jakiejś grocie, postanawia do nich dotrzeć. Organizuje wiec ekspedycje, która wyrusza helikopterem na drugą stronę kuli ziemskiej. Na opuszczonej ziemi poznaje grupę badaczy, która mieszka w prymitywnych warunkach. Wkrótce papież wraz z towarzyszami wyrusza na poszukiwanie groty, w której znajdują się ludzie. Świat, bez drzew, budynków, w ogóle bez śladów jakiejkolwiek cywilizacji, przeraża Ojca Świętego. W dodatku po drodze wpadając w dziurę ginie jeden z towarzyszących mu dziennikarzy, a drugi o to wydarzenie obwinia właśnie Głowę Kościoła Katolickiego. Kiedy wszyscy wątpią, że znajda poszukiwane miejsce, towarzyszący wyprawie ojciec Sylwester odłącza się od grupy. Udaje mu się znaleźć tabliczkę, która miała być drogowskazem do ocalałych. Kiedy przynosi ją do obozowiska Jan Paweł V nie kryje wzruszenia – okazuje się, że miejscem które dało schronienie ludziom stała się Częstochowa.
Czytając książkę doskonale widać, jak wpłynęła na Polaków wiadomość o wyborze Karola Wojtyły na papieża. Papież z powieści Jana Dobraczyńskiego też jest Polakiem, nie przez przypadek noszący imiona swojego Karola Wojtyły, w dodatku pamiętającym wizyty swojego poprzednika w Częstochowie. Chociaż mieszkał w Ameryce Południowej nie zapomniał ani o nieistniejącym już kraju, ani o jego mieszkańcach, którzy podzielili jego los. Ale podróż do ojczyzny zamienionej w popiół i zrównanej z ziemią to nie tylko chęć przesiedlenia tych, którzy w cudowny sposób ocaleli z zagłady. To także powrót do przeszłości, do znajomych i rodziny, która wedle słów kapłana obróciła się w proch. To pogodzenie się z przerażającą rzeczywistością, której Jan Paweł V stał się świadkiem.
„Świat popiołów” to przerażająca wizja finału międzykontynentalnej wojny, przy której wykorzystano broń nuklearną oraz atomowa. Autor zdawał sobie sprawę z tego, że kiedy ludzkość użyje kolejny raz bomby atomowej w większej ilości, to prawdopodobnie spora część miast zniknie na zawsze z powierzchni ziemi, a miliony ludzi zostanie pozbawionych życia. Świat natomiast zamieni się w szary zakamarek, pozbawiony nie tylko zieleni drzew, ale nawet błękitu nieba. I przed tym chce ustrzec innych. A jednocześnie daje nadzieję na cud przeżycia garstki osób, którzy zaufają Bogu i będą w nim trwali do końca.

Są tacy autorzy, którzy przypadają nam do gustu od pierwszej książki ich autorstwa, jaką nam było dane przeczytać. W moim przypadku bez wątpienia mogę do nich zaliczyć nieżyjącego już Jana Dobraczyńskiego, pisarza książek przedstawiających historie biblijne, życiorysy świętych oraz ważne fakty z historii naszego kraju. Po raz pierwszy spotkałam się z nim w 2011 roku...

"Cierpienia - myslal - wywoluja zwykle wiare. Czyzby istniala jakas granica cierpien, poza ktora zamiera juz wszelka nadzieja?"

Przerazajaca powiesc o tym jak bedzie wygladal swiat kiedy to reka syna bozego dosiegnie grzesznikow. Ksiazka niewatpliwie stworzona dla katolikow, ktorzy w Matce Boskiej widza wybawienie. Jednakze nadaje sie ona dla kazdego milosnika postapokaliptyczych utworow.

Akcja powiesci toczy sie w 2030 roku krotko po trzeciej wojnie swiatowej, ale przeplata ona w sobie historie z lat kiedy to Jan Pawel byl jeszcze studentem. Autor w utworze zawarl bardzo jasne przeslanie, iz dzien calkowitej katastrofy nie musi byc dniem Sadu Ostatecznego.

Z czystym sumieniem moge te ksiazke polecic kazdemu, katolikowi jak i ateiscie.

"Cierpienia - myslal - wywoluja zwykle wiare. Czyzby istniala jakas granica cierpien, poza ktora zamiera juz wszelka nadzieja?"

Przerazajaca powiesc o tym jak bedzie wygladal swiat kiedy to reka syna bozego dosiegnie grzesznikow. Ksiazka niewatpliwie stworzona dla katolikow, ktorzy w Matce Boskiej widza wybawienie. Jednakze nadaje sie ona dla kazdego milosnika...