Książkę fajnie się czyta, bo w prosty sposób jest opisana zawiła sytuacja polityczna Polski tamtych czasów. Książka jest dobrym wprowadzeniem w historię tamtych czasów i powinno się ją przeczytać, zanim zacznie się czytać jakieś bardziej wnikliwe prace. Proste ujęcie tematu jest tutaj dużym plusem, dla znawców tematu może to być minus, bo nie dowiedzą się niczego nowego. Nie brakuje cytatów z których można dowiedzieć się o spojrzeniu danego człowieka na sytuację. Podobają mi się cytaty Piłsudskiego, pełne troski, rozwagi z których bije sto procent patriotyzmu. Ciekawostką jest to, że w pewnym momencie odsunął się od polityki i na władzy wcale mu nie zależało, miał nadzieje po I wojnie na rządy pełne zgody i wspólnego trudu, w tym czasie wspomagał wdowy i dzieci poległych legionistów, wrócił jednak do polityki, gdy w sejmie trwały partyjne rozgrywki co Piłsudskiego raziło mocno i uważał że te szarpaniny zagrażają rozwojowi kraju (czyli to co dzisiaj obserwujemy w polityce i również razi),wspierany przez wiernych sobie ludzi dokonał puczu i powrócił do polityki jako obrońca młodej jeszcze i stale zagrożonej Polski o którą należało dbać z najwyższą starannością. Polecam.

Książkę fajnie się czyta, bo w prosty sposób jest opisana zawiła sytuacja polityczna Polski tamtych czasów. Książka jest dobrym wprowadzeniem w historię tamtych czasów i powinno się ją przeczytać, zanim zacznie się czytać jakieś bardziej wnikliwe prace. Proste ujęcie tematu jest tutaj dużym plusem, dla znawców tematu może to być minus, bo nie dowiedzą się niczego nowego....

Już w trakcie czytania książki, postanowiłem sprawdzić datę wydania, bo terminy, którymi raczy czytelników profesor typu „ludzie pracy”, „świat pracy”, „proletariat”, „klasy posiadające”, wydawały mi się nader znajome. I bingo! Rok 1985. Czasy odwilży komunistycznej – ale jednak. Nie oznacza to bynajmniej, że zamknę się, odłożę książkę, bowiem autor próbuję ukradkiem przemycić propagandę. Jeżeli dostanę w ręce bogatą w treść lekturę, to przeboleję i przeczytam. W tym przypadku wszakże tak nie było. Praca strasznie powierzchowna, w wielu odniesieniach nawet tendencyjna. Jak na dłoni dostrzec można było relatywizowanie zbrodni komunistów, ale jak identycznie postąpili narodowcy, to oczywiście „faszyzm się odradza” czy „moralną winę ponoszą za to endecy”. Właśnie endecja. Pan profesor używał tylko tego słowa, wyczuć można było wstręt do terminów „nacjonalizm” czy „narodowcy”. Nie polecam osobom, które chcą zaczerpnąć szczegółowej wiedzy odnośnie 20-lecia międzywojennego, a uczniów szkół średnich przestrzegam przed propagandą.

Już w trakcie czytania książki, postanowiłem sprawdzić datę wydania, bo terminy, którymi raczy czytelników profesor typu „ludzie pracy”, „świat pracy”, „proletariat”, „klasy posiadające”, wydawały mi się nader znajome. I bingo! Rok 1985. Czasy odwilży komunistycznej – ale jednak. Nie oznacza to bynajmniej, że zamknę się, odłożę książkę, bowiem autor próbuję ukradkiem...

Szybko, zwięźle i na temat, chyba chyba czasem za szybko. Autor powierzchownie a i czasem propagandowo prześlizguje się po temacie. Ale to przecież rok 1985 oficjalne wydanie a cenzura nie śpi. Nie polecam.

Szybko, zwięźle i na temat, chyba chyba czasem za szybko. Autor powierzchownie a i czasem propagandowo prześlizguje się po temacie. Ale to przecież rok 1985 oficjalne wydanie a cenzura nie śpi. Nie polecam.