Dziwna jest to książka. Niby od początku wszystko jest jasne, i sięgając po nią, z góry można przewidzieć pewne sceny, wątki i zwroty akcji, ale jednak podczas czytania okazuje się, że każdy z nich zaskakuje. Może nawet nie tym, źe jest, ale tym, w jaki sposób się pojawił.

Billi to naprawdę fajna postać, ale podejrzewam, że gdybym taką marudę znała "live" to bym jej chciała krzywdę zrobić. Chociaż właściwie... Piętnaście lat ma, hormony jej szaleją i zaczyna się buntować. To nie, cofam poprzednie oświadczenie - nie zrobiłabym jej kuku. Pewnie nawet bym się z nią zakumplowała. Bo Billi to fajna postać jest - pełna lęków i niepokoju, ale gdy przychodzi co do czego, bierze się w garść i pokazuje złym, gdzie raki zimują.
Pozostałe postaci również "dają radę", chociaż przyznaję, w pewnej chwili zgrzytnął mi Arthur (ojciec dziewczyny - nie zdradzam kiedy i gdzie, nie chcę psuć wam zabawy).

Podoba mi się atmosfera powieści - ciężka, mroczna i trochę przytłaczająca. Siedząc w małej klitce nie sposób odegnać od siebie wrażenia klaustrofobii, a stojąc na "Elizejskim Wzgórzu" naprawdę czuje się wiatr we włosach i ma wrażenie unoszenia kilkaset metrów nad ziemią.
Autor bardzo ciekawie i sprawnie połączył wątki z legend arturiańskich, z Biblii i historii. Choćby dlatego warto zapoznać się z tą powieścią.

Dziwna jest to książka. Niby od początku wszystko jest jasne, i sięgając po nią, z góry można przewidzieć pewne sceny, wątki i zwroty akcji, ale jednak podczas czytania okazuje się, że każdy z nich zaskakuje. Może nawet nie tym, źe jest, ale tym, w jaki sposób się pojawił.

Billi to naprawdę fajna postać, ale podejrzewam, że gdybym taką marudę znała "live" to bym jej...