Nie do końca trafiłam z ta pozycją w swoje zainteresowania. Dennett jest filozofem, co uwidocznia się w treści książki. Przez pierwszą 1/3 część rozważa różne pytania, które mogą przyjść do głowy w związku z pojęciem umysłu. Problem w tym, że nie podaje swojej definicji umysłu i po prostu nie byłabym w stanie stwierdzić, czy na przykład sądzę, że psy posiadają umysł. Ponadto autor za często używa zaimka "my", zakładając, że wszyscy ludzie podzielają jego aktualny pogląd na daną sprawę i zmieniają go wraz z podaniem nowego punktu widzenia w kolejnym akapicie.

Oprócz rozważań filozoficznych jest też pokrótce przedstawiona historia rozwoju umysłu. Prawdopodobnie bez niedawnej lektury książki "Duch nie spadł z nieba" Ditfurtha, która opisuje ewolucję w łatwy do przyswojenia sposób, oraz wstępnego podręcznika do psychologii, nie zrozumiałabym tej części. Jest napisana w zbyt zawiły, wręcz kwiecisty sposób.

Planowałam przeczytać inne dzieła Dennetta, ale trochę się zraziłam. Być może mam za duże braki w wiedzy z dziedziny filozofii. Zanim jednak je uzupełnię, wrócę do czytania książek o świadomości i umyśle autorstwa neurologów czy psychiatrów.

Nie do końca trafiłam z ta pozycją w swoje zainteresowania. Dennett jest filozofem, co uwidocznia się w treści książki. Przez pierwszą 1/3 część rozważa różne pytania, które mogą przyjść do głowy w związku z pojęciem umysłu. Problem w tym, że nie podaje swojej definicji umysłu i po prostu nie byłabym w stanie stwierdzić, czy na przykład sądzę, że psy posiadają umysł....