Trudno chyba będzie znaleźć japonofila, który choćby nie słyszał o historii zemsty 47 roninów. Zresztą temat ten zaadoptowały bodaj wszystkie gałęzie sztuki - o historii tej wendety opowiadają drzeworyty, przedstawienia teatralne, filmy (i założę się, że niejeden komiks też by się znalazł).
Nie bardzo mogłam uwierzyć, że w literaturze zachodniej brakuje kompleksowego ujęcia tego tematu, analizy, katalogu, zestawienia - i przykro mi to napisać, że dość żałuję, że książka Aleksandry Gorlich jest pierwsza.

Nie będę się czepiać aparatu badawczego, bo rozpuściły mnie inne prace naukowe, pisane przez japonistów, którzy nie muszą powielać nielicznych polskich źródeł, gdy piszą o sztuce japońskiej, szczególnie o drzeworycie.
Zastrzeżenia mam co do stylu i układu całości - była to książka wyjątkowo ciężka w lekturze, "chropawa", momentami chaotyczna i wymagająca sporej dozy koncentracji, żeby nadążyć za tokiem myśli autorki. Widać to szczególnie w rozdziale poświęconym historii roninów w kulturze japońskiej, szczególnie w sztukach plastycznych.
Znacznie lepiej wypada druga część książki, opisująca serię drzeworytów Hiroshige - tu warsztat autorki jako historyka sztuki sprawdza się znacznie lepiej.

Jakość reprodukcji drzeworytów może rozczarowywać, ale zainteresowanym przypominam, że nakładem Manggha wydany został większy album poświęcony tej samej tematyce, gdzie należy spodziewać się lepszych ilustracji.

Trudno chyba będzie znaleźć japonofila, który choćby nie słyszał o historii zemsty 47 roninów. Zresztą temat ten zaadoptowały bodaj wszystkie gałęzie sztuki - o historii tej wendety opowiadają drzeworyty, przedstawienia teatralne, filmy (i założę się, że niejeden komiks też by się znalazł).
Nie bardzo mogłam uwierzyć, że w literaturze zachodniej brakuje kompleksowego...