Zachęcił mnie do czytania kryzys twórczy i znane nazwisko autora oraz wzmianka o tym, że po tej książce lepiej zrozumiem autora. Nie wątpię w to i po twórczość Saramago na pewno sięgnę.
Irytowałam się czasami czytając ale i chichotałam nerwowo(i nie), gdyż sama doznałam przewartościowania własnej sztuki. Poleciłabym tą lekturę artystom i/lub fanom sztuki, głębszych(bardzo głębokich, toż to ocean)natchnionych przemyśleń o wszelkiego rodzaju natchnionych... rzeczach.
Sens i treść oraz walory artystyczne są naprawdę dobre(natchnione)jednak sama książka jest bardzo trudna. Wyjątkowo boleśnie kuło mnie słownictwo, którego braki odkryłam u siebie, wszelkie odniesienia do świata i kultury są i są także skomplikowane i nie chodzi tu tylko o przepisywanie Marksa. Wątek faszyzmu w Portugali, może kogoś zaciekawić, mnie nudził(nie tylko przez brak wiedzy)i wciąż nie wiem po co tam był(ale na pewno był potrzebny, tam wszystko coś znaczy)Ściany tekstu czasami ciężko zrozumieć, czasami czytałam w letargu, budząc się na co ciekawsze słowa.
Jednak jak pisałam, sens można zrozumieć, zmiany się zauważa, a lektura choć trudna, wcale nie jest ciężka.
Podczas czytania jednak z pięć razy zmieniałam zdanie na temat czy książka jest dobra czy nie i w zasadzie autor zdobył mój szacunek w połowie tegoż dzieła, twierdzeniem, że na nocnych spacerach najlepiej się płacze i odkrywa siebie. Polecam(nocne spacery).
PS. Och i twierdzenie o ludzkich imionach i nazywaniu - to było genialne warto sięgnąć choćby po to, aby zrozumieć.

Zachęcił mnie do czytania kryzys twórczy i znane nazwisko autora oraz wzmianka o tym, że po tej książce lepiej zrozumiem autora. Nie wątpię w to i po twórczość Saramago na pewno sięgnę.
Irytowałam się czasami czytając ale i chichotałam nerwowo(i nie), gdyż sama doznałam przewartościowania własnej sztuki. Poleciłabym tą lekturę artystom i/lub fanom sztuki, głębszych(bardzo...