No właśnie takie sobie, trochę pokręcone, ździebko naciągane choć sympatycznie napisane, jednak trochę tchnie kolonializmem.

No właśnie takie sobie, trochę pokręcone, ździebko naciągane choć sympatycznie napisane, jednak trochę tchnie kolonializmem.

To było naprawdę dziwne. Prawie nic z tego nie zrozumiałam. Chyba tylko jedna bajeczka w pewnym stopniu spodobała mi się.

Mąż przeczytał mi i córce całą książkę i On jest tym totalnie zachwycony, Córka słuchała jak zaczarowana, a ja się umęczyłam. 😅

To było naprawdę dziwne. Prawie nic z tego nie zrozumiałam. Chyba tylko jedna bajeczka w pewnym stopniu spodobała mi się.

Mąż przeczytał mi i córce całą książkę i On jest tym totalnie zachwycony, Córka słuchała jak zaczarowana, a ja się umęczyłam. 😅

Przeczytana przeze mnie wielokrotnie, a obecnie czytam córce. Cudowna, niezwykle pomysłowa na tle innych bajek. Kiplinga polecam każdemu.

Przeczytana przeze mnie wielokrotnie, a obecnie czytam córce. Cudowna, niezwykle pomysłowa na tle innych bajek. Kiplinga polecam każdemu.

dzisiaj mi się przypomniało że to przeczytałam na początku podstawówki i byłam taka zachwycona

dzisiaj mi się przypomniało że to przeczytałam na początku podstawówki i byłam taka zachwycona

tony sentymentu dla starszych i radości dla młodszych ;)

tony sentymentu dla starszych i radości dla młodszych ;)

Świetne.

Świetne.

W skład całości wchodzi 12 opowiadań, przeznaczonych głównie dla dzieci, ale mogą po nie, tak jak i ja sięgnąć z powodzeniem osoby dorosłe. Kiplinga czyta się dość prosto, ciekawie. Mnie „Takie sobie bajeczki” bawiły, ale w pewnych momentach również zastanawiały. Autor w prosty sposób opowiada o tym jak wieloryb nabawił się swego przełyku, który uniemożliwia mu połknięcie człowieka. Dowiadujemy się jak powstał garb wielbłąda, gdyż wielbłąd był bardzo dumnym stworzeniem i za to został ukarany garbem. Poznajemy też nosorożca, którego historia i spotkanie z Persem wyjaśnia jak nabawił się swojej skóry. Spotykamy także lamparta i jego kompana w łowiectwie Człowieka, którzy polowali na pustyni, ale na skutek ucieczki zwierząt i zmiany ich barwy musieli sami stać się kolorowi, aby nadal polować. Opowieść wyjaśnia nam skąd słoń ma tak długą trąbę i jaka rola przypadła w tym krokodylowi.
Z opowieści o kangurze dowiadujemy się, że kangur był zupełnie innym stworzeniem, które żyło sobie w Australii i dopiero na skutek prośby skierowanej do jednego z bogów uzyskał on pomoc w przemianie do godziny piątek (zgodnie z życzeniem). W sprawę została zaangażowany pies Dingo, który gonił kangura tak długo, że temu wykształciły się silne i skoczne nogi. Z opowiadania o żółwcach żyjących w Amazonii poznajemy jeża i żółwia, które chcąc przechytrzyć Jaguara poddały się szybkiej ewolucji, co umożliwiło im przetrwanie.
Ciekawą opowieść o dawnych czasach Autor snuje w opowiadaniach „W jaki sposób został napisany pierwszy list” oraz „Jak powstało abecadło”. Poznajemy przygody dawnych ludzi (żyjących w jaskiniach),którzy na skutek nieumiejętności pisania źle odczytali wiadomość obrazkową, co z kolei wywołało zabawne nieporozumienia. To skłoniło ich do wymyślenia pisma. Tworzyli zapisując wyrazy na korze brzozowej. Ciekawie to Autor ujął.
W opowieści, o krabie który igrał z morzem dowiadujemy się o tym, jak Czarnoksiężnik dał zabawy dla każdego ze stworzonych zwierząt, by służyły i nie przeszkadzały synowi Adama. Wyłamał się z tego krab, który był potężniejszy niż obecny krab. Za to został ukarany zmniejszeniem oraz koniecznością zrzucania skorupy. Otrzymał też w darze szczypce.
W opowieści o kocie, którzy chadzał własnymi drogami poznajemy dzikiego człowieka, którego udomowiła kobieta oraz różne zwierzęta, które przygarnął człowiek. Kot w tym wszystkim również dostał się do domu człowieka, ale przeszedł rozliczne przygody i na koniec przechytrzył go Mężczyzna i Pies.
Opowieść kończy przygoda „O motylu, który tupnął nogą”. Poznajemy w niej potężnego władcę, który miał problem ze swoimi 999 żonami. Władca ten miał magiczny pierścień, ale nie używał go do rozwiązania problemów z kobietami. W sprawie pomógł mu obserwowany przez niego konflikt motylej pary.
Bohaterowie opowiadań potrafią mówić, mimo iż są zwierzętami, rozmawiać z ludźmi. Autor opowiada wszystko dla dziewczynki, którą nazywa Kochanie Moje. Opowiadania są mądre i pouczające. Rozbudzają wyobraźnie dziecka. Warto czytając bajki swoim pociechom sięgnąć po tą książeczkę.

W skład całości wchodzi 12 opowiadań, przeznaczonych głównie dla dzieci, ale mogą po nie, tak jak i ja sięgnąć z powodzeniem osoby dorosłe. Kiplinga czyta się dość prosto, ciekawie. Mnie „Takie sobie bajeczki” bawiły, ale w pewnych momentach również zastanawiały. Autor w prosty sposób opowiada o tym jak wieloryb nabawił się swego przełyku, który uniemożliwia mu połknięcie...

Nigdy nie doceniałem Kiplinga, teraz widzę jak się myliłem.
Ta książeczka to seria bajeczek, głównie o zwierzętach, ale nie tylko, które podobno Kipling stworzył dla swoich dzieci; często w narracji przewijają się zresztą sformułowania takie jak: "teraz uważaj, kochanie ty moje".
Poznamy zgrabne bajeczki m.in. o tym dlaczego ciapki lamparta składają się z pięciu połączonych plamek, o tym kto naciągnął słoniowi nos, jak kot zapłacił za to, że może chadzać własnymi ścieżkami, kto zesłał wielbłądowi na plecy garb. Oprócz tego są tutaj dwie bajeczki o ludziach, gdzie Kipling próbuje wyjaśnić dzieciom jak dawni ludzie (tutaj jaskiniowcy) wymyślili pismo. Ten pomysł jest bardzo wartościowy i chyba w wersji angielskiej wyszedł rewelacyjnie. W wersji polskiej, niestety, tłumaczenie nie do końca stanęło na wysokości zadania i musimy zmagać się z angielską wymową pisanych przez jaskiniowca znaków. Można to jednak chyba skorygować--czytając głoski konsekwentnie po polsku--ale w tym celu rodzic musiałby najpierw sam przeczytać bajeczkę, a potem dopiero dziecku.

Nigdy nie doceniałem Kiplinga, teraz widzę jak się myliłem.
Ta książeczka to seria bajeczek, głównie o zwierzętach, ale nie tylko, które podobno Kipling stworzył dla swoich dzieci; często w narracji przewijają się zresztą sformułowania takie jak: "teraz uważaj, kochanie ty moje".
Poznamy zgrabne bajeczki m.in. o tym dlaczego ciapki lamparta składają się z pięciu połączonych...

Tata mi czytał jak byłam mała ;D

Tata mi czytał jak byłam mała ;D