"Nie znam się na poezji"

Nie znam się na poezji,ale sięgnęłam po ten tomik z przyczyn już przeze mnie zapomnianych..długo leżał na półce czekając na swoją kolej..i ta chwila nadeszła dziś..

Poetka pisze dużo o śmierci - oswaja ją,czyni zwykłym wydarzeniem:"śmierć weszła w dom naprzeciw","umierałam słysząc jak mucha brzęczy"- jako o elemencie życia.
Uwiecznia też radość upijania się nim,blaski i cienie,strach przed zewnętrzem,gdy bardziej nam grozi nasze wnętrze..

Spodobało mi się kilka wierszy i dlatego niech one same do was przemówią,zamiast mnie, ignorantki poetyckiej:

150 "Umarła - tak właśnie umarła"

Umarła - tak właśnie umarła:
Gdy oddech jej ustał w końcu,
Wzięła węzełek z odzieżą
I ruszyła ku słońcu.

Drobną figurkę u bramy
Aniołowie widać wypatrzyli,
Skoro po stronie śmiertelnych
Nie znalazłam jej od tej chwili.

214 "Niewarzony dotąd napój sączę"

Niewarzony napój dotąd sączę
Z kufli drążonych w perle -
Żadne kadzie Nadrenii nie będą
Alkoholu takiego pełne!

Jestem rozpustnicą rosy -
I opojem - powietrzem spita
Wytaczam się z gospód lata
Na drogi zatopione w błękitach -

Kiedy "karczmarz" pijaną pszczołę
Z naparstnicy wyrzuci siłą -
Gdy poniecha "kieliszeczka" motyl -
Mnie się będzie tym lepiej piło!

Aż Serafin kapeluszem śnieżnym machnie -
I do okien podbiegną święci -
By zobaczyć - jak wspartemu o słońce
Pijaczynie w głowie się kręci -

301 "Rozważam - ziemia tak krótko"

Rozważam - ziemia tak krótko -
Cierpienie - absolutne -
Tylu zranionych w smutku -
Jednak - cóż z tego?

Rozważam - śmierć - nie ma rady -
I największa Żywotność
Nie zwycięży Rozkładu -
Jednak - cóż z tego?

Rozmyślam - tam, przed Panem -
Z innymi na równi stanę -
Zrównanie będzie dane -
Jednak - cóż z tego?

439 "Nadmierną wagę głodujący"

Nadmierną wagę głodujący
Przywiązuje do pożywienia -
Dalekie - wzdycha - więc nieosiągalne -
I dlatego dobre - z oddalenia -

Cóż za ulga zasiąść do stołu -
Lecz smak umknął -
Widzisz jaskrawo -
W tym przepisie - oddalenie było
Najwonniejszą przyprawą -

670 "Nie tylko w komnatach straszy"

Nie tylko w komnatach straszy -
Nie trzeba wcale być gmachem -
Korytarze w mózgu mogą większym
Niż realne napawać strachem -

I bezpieczniej zewnętrznego upiora
Napotkać o północy -
Niż chłodnemu gospodarzowi
We wnętrzu spojrzeć w oczy -

Bezpieczniej galopować przez Opactwo
W pogoni grobów
Niż bezbronnemu w samotni -
Zderzyć się ze sobą -

Bardziej nami powinno wstrząsnąć
Nasze ja - ukryte na dnie serca -
Niż zaczajony w mieszkaniu
Morderca.

Człowiek pożycza rewolwer -
Na rygle zasuwa bramy -
Przeoczając groźniejsze widmo -
W nim samym -

"Nie znam się na poezji"

Nie znam się na poezji,ale sięgnęłam po ten tomik z przyczyn już przeze mnie zapomnianych..długo leżał na półce czekając na swoją kolej..i ta chwila nadeszła dziś..

Poetka pisze dużo o śmierci - oswaja ją,czyni zwykłym wydarzeniem:"śmierć weszła w dom naprzeciw","umierałam słysząc jak mucha brzęczy"- jako o elemencie życia.
Uwiecznia też radość...

Zbiorek wart przeczytania, pani Ludmiła jest świetną tłumaczką.

Zbiorek wart przeczytania, pani Ludmiła jest świetną tłumaczką.

Krótka rymowanka (o tonie nieco drwiącym, lecz życzliwym) podsumowująca moje wrażenia z lektury przetłumaczonej tu poezji Emily Dickinson: „Odejmuje ciężaru cząsteczkom, by ulecieć ku aniołeczkom”.

Krótka rymowanka (o tonie nieco drwiącym, lecz życzliwym) podsumowująca moje wrażenia z lektury przetłumaczonej tu poezji Emily Dickinson: „Odejmuje ciężaru cząsteczkom, by ulecieć ku aniołeczkom”.