dziedziczyłam to urocze dziełko po starszym kuzynie, który pewnie czytał je dekadę wcześniej niż ja - gdy powstało. To jest właśnie kwintesencją komiksu, który mi odpowiada: sympatyczna, estetycznie miła kreska, abstrakcyjny żart, słowne gry i żonglerki świadczące o elokwencji autora, zwariowana, nieskrępowana wyobraźnia. Niestety, odnoszę wrażenie, że takie komiksy już nie powstają. Od wielu lat nie zetknęłam się z nimi, co mnie ogromnie smuci. Spotykam jedynie albo mangi, albo opowieści przeładowane wulgaryzmami, seksem i przemocą. Odnoszę wrażenie, że współcześnie mamy do czynienia z jakimiś dziwnymi skrajnościami i albo powstają właśnie wulgarne, erotycznie rozbuchane, miejscami brutalne historie w rodzaju "Sin City" bądź części mang (i to właśnie ma świadczyć o przeznaczeniu dla dorosłego czytelnika), albo znowuż zdziecinniałe, przesłodzone i po prostu głupie opowiastki przeznaczone dla maluchów. Baranowski, podobnie jak Szarlota Pawel czy Papcio Chmiel tworzyli komiksy, przy których mogli doskonale bawić się zarówno dorośli, jak i dzieci. Całość utrzymana była na bardzo wysokim poziomie, ale jednocześnie jej rozrywkowość nie polegała na pokazywaniu gołych dup bądź wywleczonych flaków.
Jeśli macie w posiadaniu tę książeczkę, koniecznie uświadomcie o jej istnieniu swoich synów, córki, braci, siostry, wnuki, siostrzeńców, bratanice etc. :). Niech w zalewie wszechobecnej chały wyrobią sobie dobry gust komiksowy!

dziedziczyłam to urocze dziełko po starszym kuzynie, który pewnie czytał je dekadę wcześniej niż ja - gdy powstało. To jest właśnie kwintesencją komiksu, który mi odpowiada: sympatyczna, estetycznie miła kreska, abstrakcyjny żart, słowne gry i żonglerki świadczące o elokwencji autora, zwariowana, nieskrępowana wyobraźnia. Niestety, odnoszę wrażenie, że takie komiksy już nie...