Back to the future- zarówno film jak i książka to klasa sama w sobie.
To naprawdę bezcenne uczucie móc powrócić do przygód Marty'ego i Doca, w towarzystwie DeLoreana (jak i Einsteina) i przeżyć je na nowo- bawią, ciekawią i fascynują równie mocno jak kinowa wersja, nawet jeśli znasz ją od podszewki.

Czytasz, a przed oczami masz Michaela J. Foxa, wręcz słyszysz jego głos (power laces, alright; perfect!) A potem idziesz ulicą i przypominają ci się zabawne dialogi( Marty, nie myślisz w czterech wymiarach. -Tak, mam z tym problem/ Zobaczymy się w przyszłości.- Chciałeś powiedziać w przeszłości) i uśmiechasz się sam do siebie(a jak wiadomo niektórych i to potrafi drażnić).

Cieszy mnie to, że nie zawiodła mnie literacka wersja filmu. A obawiałam się bo po książkach napisanych na podst. scenariusza nie wiadomo czego się spodziewać.

Od całej przedstawionej historii, bohaterów, bije światło, które napełnia człowieka pozytywną energią, ukradkową sympatią przeniesioną z książki do własnego, rzeczywistego świata.

Zawsze podziwiałam autorów za to, że z taką łatwością potrafili powiązać poszczególne fakty. To nie mogło być łatwe- bądź co bądź pisanie o kontinuum czasoprzestzennym to nie byle co!

Jedno tylko smuci- ani samosznurujących się butów ani hoverboardów wciąż nie ma, a 21.10.215 już niedaleko.

Najdobitniejszy dowód na to, że nie potrafisz rozstać się z książką? Czytasz na raty, byleby była z tobą jak najdłużej. Tak było w tym przypadku.

Kocham kocham kocham.

Back to the future- zarówno film jak i książka to klasa sama w sobie.
To naprawdę bezcenne uczucie móc powrócić do przygód Marty'ego i Doca, w towarzystwie DeLoreana (jak i Einsteina) i przeżyć je na nowo- bawią, ciekawią i fascynują równie mocno jak kinowa wersja, nawet jeśli znasz ją od podszewki.

Czytasz, a przed oczami masz Michaela J. Foxa, wręcz słyszysz jego głos...