Pierwsze wrażenie: powtórka z rozrywki. Kapuściński po raz kolejny, i o dziwo podobny, rozpatruje kwestię głodu w Afryce, problemu uchodźców i nieuchronnych przemian politycznych w wybranych krajach na całym świecie. Jednakże jakaż była moja radość i wyczekiwane zdumienie, gdy natknęłam się na rozważania tego spostrzegawczego i już dawno w moich oczach genialnego reportażysty, na temat globalizacji i nieuchronnego rozprzestrzeniania się islamu. Komentarz "powtórka z rozrywki" tym razem mogę zastosować do siebie, bo po raz kolejny Kapuściński nie tylko mnie nie zawiódł, co przede wszystkim zachwycił. Geniusz tego pisarza jest dla mnie niepodważalny. Nikt tak jak on, nie potrafi w tak prosty, ale i jednocześnie zaskakujący sposób postrzegać świata. My, dla porównania, widzimy pobliski krawężnik, on już dawno dostrzegł i przeanalizował najmniejsze linie horyzontu. Obserwacje Kapuścińskiego i wnikliwe, wynikające z tego niekwestionowane wnioski to coś, co w dziełach tego pisarza lubię najbardziej. Nie tylko ja jedna zresztą- to przecież oczywiste.
Fakt bystrości i niepowtarzalności jego umysłu ujęłabym w jego własny cytat: "Dziś jesteśmy atakowani przez taką masę informacji, że sięgnięcie do tego, co było wczoraj, czy zaglądanie do tego, co będzie jutro, jest właściwością wyjątkowych jednostek. Przeciętny umysł jest zbyt zmęczony, by to przetrawić." Ryszard Kapuściński jest dla mnie właśnie taką "wyjątkową jednostką".
Podsumowując: gorąco polecam :)

Pierwsze wrażenie: powtórka z rozrywki. Kapuściński po raz kolejny, i o dziwo podobny, rozpatruje kwestię głodu w Afryce, problemu uchodźców i nieuchronnych przemian politycznych w wybranych krajach na całym świecie. Jednakże jakaż była moja radość i wyczekiwane zdumienie, gdy natknęłam się na rozważania tego spostrzegawczego i już dawno w moich oczach genialnego...