Żuraw w garści - Kirył Bułyczow.
Kontakt - Jarosław Gołowanow, Julij Gusman

„… nie mogłem zdecydować się na zrobienie kroku. Rozumiałem, że gajowy jest już Tam. Że czeka na mnie. Może nawet wyśmiewa się z mojego tchórzostwa. Gdzie się podział?... Nie myślałem o tym, ale podświadomie byłem pewien, że nie jest to zwyczajna grota, że Siergiej Iwanowicz nie przyczaił się w ciemności, lecz był Tam, za czarną kurtyną… Śnię czy bredzę?! Przecież on zaraz wróci i zapyta ironicznie: „No i co z tobą, Mikołaju?...” Zrobiłem krok do przodu. W tej samej chwili ziemia zapadła mi się pod nogami, a ja oderwałem się od niej i przestałem istnieć, gdyż ciemność nie tylko zwarła się wokół mnie, lecz także przekształciła swoją cząstkę, rozpuściła w sobie i poniosła z szybkością, którą można odczuć, ale nigdy wytłumaczyć lub zmierzyć”. („Żuraw w garści”) – Nie rozumiem? – pyta przystojna dyżurna Krymskiej Służby Słońca. – To was nie dotyczy… Cataway zimnym głosem pyta po rosyjsku, z silnym obcym akcentem: – Mister Zujew, kiedy wasza służba nadawała prognozę aktywności słonecznej, u nas nastąpiło zakłócenie w łączności. Co to znaczy? – U nas też były zakłócenia, ale jeszcze nie wiem, co to znaczy. Zbadamy to i wyjaśnimy… – Ale to nabiera cech regularności… – Proszę mi wybaczyć, ale z równym powodzeniem mogę zgłaszać podobne pretensje wobec Houston. – U nas jest wszystko w porządku. – I u nas jest wszystko w porządku. Powtarzam, zbadamy sprawę. Na czym stanęliśmy? Prognoza na najbliższą dobę. Proszę Krym. („Kontakt”)