Wiersze obok, których przejść obojętnie nie można. Niektórzy rodzą się złodziejami, niektórzy k...., a niektórzy poetami. Ładne wydanie przyjazna czcionka no i poezja przez duże P.

Wiersze obok, których przejść obojętnie nie można. Niektórzy rodzą się złodziejami, niektórzy k...., a niektórzy poetami. Ładne wydanie przyjazna czcionka no i poezja przez duże P.

Poezja, z którą tak naprawdę nie rozstaję się od ponad 10 lat.

Poezja, z którą tak naprawdę nie rozstaję się od ponad 10 lat.

Ja napiszę tak o Wojaczkowej poezji. Nie toleruję pojęcia buntownik, ponieważ już zakłada, że ktoś z gruntu nie ma racji, a się sprzeciwia. Może nie wynika to bezpośrednio z definicji tego terminu, w każdym razie to słowo ma taki a nie inny wydżwięk. Kilka dni temu usłyszałam rewelacyjną wersję śpiewaną jednego z jego wierszy i tak sobie myślę, że jego poezja to nie jest coś nad czym się siedzi i płacze. To jest po prostu unikalna wizja życia. Życie bywa gorzkie, a świat czyni je piekłem. Poeta jest innym rodzajem człowieka, ma inny rodzaj świadomości. Gdyby nie unikalny rodzaj piekielnego rodzaju percepcji nie było by poezji. Dlatego należy uważać gdy ocenia się życie poety.Wielu z nich nie ma tarczy obronnej zbudowanej z wrodzonej ślepoty, która czyni istnienie łatwym. Świat potrzebuje tego rodzaju wyobraźni. Wielu ocenia jego życie jako porażkę, posługując się słownictwem rodem z siłowni. Biedni umysłowo balansują między A i B. A poeta ma w sobie cały alfabet.
Z Jego wierszy najbardziej podobają mi się te lakoniczne. Mocne.
Lubię go nawet jak mi się nie podoba.

Ja napiszę tak o Wojaczkowej poezji. Nie toleruję pojęcia buntownik, ponieważ już zakłada, że ktoś z gruntu nie ma racji, a się sprzeciwia. Może nie wynika to bezpośrednio z definicji tego terminu, w każdym razie to słowo ma taki a nie inny wydżwięk. Kilka dni temu usłyszałam rewelacyjną wersję śpiewaną jednego z jego wierszy i tak sobie myślę, że jego poezja to nie jest...

Wojaczek. Cóż o nim napisać? Chyba tylko pochylić naprzód głowę, na słowa:
"A jednak coś zostanie po mnie"

Wojaczek. Cóż o nim napisać? Chyba tylko pochylić naprzód głowę, na słowa:
"A jednak coś zostanie po mnie"

Pisałam licencjat o Rafale. I ciągle nie mam dość.

Pisałam licencjat o Rafale. I ciągle nie mam dość.

Kocham Wojaczka, był prawdziwym geniuszem!

Kocham Wojaczka, był prawdziwym geniuszem!

Jest IDEALNY!

Jest IDEALNY!

Chwieje się dyszel krwi... geniusz

Chwieje się dyszel krwi... geniusz

Nie da się powiedzieć, że tomik jest 'przeczytany'. Do poezji wraca się cały czas, niektóre wiersze zna się na pamięć, niektóre się kojarzy, niektórych się nie pamięta, a wszystkie w pewnym sensie odkrywa na nowo za każdym razem, kiedy się po nie sięgnie.

Nie da się powiedzieć, że tomik jest 'przeczytany'. Do poezji wraca się cały czas, niektóre wiersze zna się na pamięć, niektóre się kojarzy, niektórych się nie pamięta, a wszystkie w pewnym sensie odkrywa na nowo za każdym razem, kiedy się po nie sięgnie.

Oj, bym mógł dopisać swój rozdział do Wojaczkowej biografii, moja żona, której pradziadek byl jego stryjem zapewne też tych skrzętnie skrywanych historii nie zna... pochodzenie, twórczość, miłostki i miłości, śmierć, w końcu legenda...

Oj, bym mógł dopisać swój rozdział do Wojaczkowej biografii, moja żona, której pradziadek byl jego stryjem zapewne też tych skrzętnie skrywanych historii nie zna... pochodzenie, twórczość, miłostki i miłości, śmierć, w końcu legenda...