Pamiętam, że "Zwariowane podwórko" należało do ścisłej czołówki moich ulubionych książek. Zresztą, nawet jakbym tego nie pamiętała, sama okładka już by mi o tym przypomniała, bo widać na niej spore ślady "molowego" użytkowania.

Książka Marii Kowalewskiej nie należy do obszernych. Jest to lektura na jedno popołudnie. Albo nawet na pół. Ale jej fabuła jest bardzo ciekawa, dość oryginalna i warta skreślenia o niej kilku słów.
Głównym bohaterem "Zwariowanego podwórka" jest Jurek, nastolatek o artystycznej duszy i talencie malarskim.
Pewnego dnia z powodu pewnych zawirowań rodzinnych, Jurek trafia do szkoły z internatem.
Szkoła ta znajduje się na wsi i jest placówką bardzo nietypową.
Otóż oprócz zwykłych zajęć lekcyjnych uczniowie zajmują się różnego rodzaju pracami gospodarskimi i uprawnymi. Mianowicie pracują w szklarni, w sadzie, w ogródku warzywnym, opiekują się królikami, mają własną pasiekę, a nawet zaczynają uprawiać ryż i bawełnę. Dodam, że nie jest to w żadnej mierze szkoła rolnicza, tylko zwykła-niezwykła szkoła ogólnokształcąca. Podział zadań jest jasno określony, każdy zajmuje się tym, co go pasjonuje i sprawia mu przyjemność, a nad wszystkim czuwa surowy, ale lubiany i ceniony przez wszystkich "Dyrcio".
Jak już wiemy, Jurek ma duszę artysty i nie w głowie mu karmienie królików czy uprawa pomidorów. Woli całymi popołudniami stać przy sztalugach i malować swoje ulubione sceny batalistyczne.
Jak łatwo się domyślić, nie będzie mu łatwo odnaleźć się w nowej szkole, a i nowym kolegom trudno będzie zaakceptować "Sobka", który przekornie nie czuje odpowiedzialności za wspólne gospodarstwo.
Ale, jak przecież wiadomo, kiedy ma się naście lat, łatwo nawiązuje się przyjaźnie. I Jurek też po pewnym czasie wsiąknie w nowy tryb życia i w nowe obowiązki, a także zyska kilkoro przyjaciół.
Jednym z nich będzie ktoś o podobnej osobowości, ktoś, kto również ma pasję artystyczną i marzy o sławie aktorskiej. Tym kimś jest Wojtek, którego historia jest jedną z najciekawszych w opowieści.
Otóż Wojtek, zamiast pomagać swoim kolegom w ogrodzie podczas wakacyjnych miesięcy, przepada gdzieś na całe dnie, czym naraża się na docinki i wykluczenie z towarzystwa.
Dopiero później okazuje się, gdzie bywał Wojtek całymi godzinami i co w tym czasie robił.
Co to było - nie zdradzę. Dodam tylko, że Wojtek zasłużył na pochwałę samego "Dyrcia" i przekonał się, że najważniejsza praca to taka, którą wykonuje się z pasją i miłością.

"Zwariowane podwórko" napisane jest sprawnym piórem. Autorka zaskakuje lekkością pisząc o sprawach ważnych. I może dlatego czyta się to tak dobrze? Jest to jednocześnie miła rozrywka z nutką morału podanego w sposób absolutnie nie nachalny, a wręcz intrygujący i przyswajany z łatwością.
Oprócz bowiem elementu pracy wśród nastolatków i dbania o wspólne dobro, znajdziemy tu także pochwałę dla oryginalnych uczniowskich pomysłów, jak choćby kawiarnia dla wszystkich prowadzona przez Kluchę i Serdelową, czy też opis znanej wszystkim harcerskiej akcji pod nazwą "Niewidzialna Ręka".
W książce urzekają też opisy. Przede wszystkim te przyrodnicze; opisy lasu, drzew, ptaków, pszczół i ich obyczajów, jak również prac przy uprawie roślin czy hodowli zwierząt. Autorka porusza też ważny temat ochrony środowiska przytaczając kilka ciekawych anegdot.

"Zwariowane podwórko" czyta się szybko i przyjemnie. Może tylko czasem czytelnik uśmiechnie się pod nosem i z niedowierzaniem śledzi pewne wydarzenia. Bo rzeczywiście, ciężko uwierzyć w to, że Jurek, zwyczajny nastolatek, w liście z wakacji spędzonych nad Morzem Czarnym, w liście dodajmy skierowanym do kolegi, opisuje głównie tamtejszą roślinność, przyrodę (głównie drzewa),a nie swoje przeżywane tam przygody.
Być może jest to trochę dziwne, niewiarygodne i naiwne, ale przymknijmy na to oko.
W końcu nie znajdujemy się na zwykłym podwórku, lecz na zwariowanym :)

Pamiętam, że "Zwariowane podwórko" należało do ścisłej czołówki moich ulubionych książek. Zresztą, nawet jakbym tego nie pamiętała, sama okładka już by mi o tym przypomniała, bo widać na niej spore ślady "molowego" użytkowania.

Książka Marii Kowalewskiej nie należy do obszernych. Jest to lektura na jedno popołudnie. Albo nawet na pół. Ale jej fabuła jest bardzo ciekawa,...

https://zacofany-w-lekturze.pl/2020/08/licealne-gospodarstwo-rolne.html

https://zacofany-w-lekturze.pl/2020/08/licealne-gospodarstwo-rolne.html

Przeczytałam zaintrygowana tytułem i bardzo mnie ta książka zaskoczyła, wciągnęła i świetnie się przy niej bawiłam. Nie mogłam się oderwać. Polecam! :)

Przeczytałam zaintrygowana tytułem i bardzo mnie ta książka zaskoczyła, wciągnęła i świetnie się przy niej bawiłam. Nie mogłam się oderwać. Polecam! :)