Angelika znalazła się w Quebecu. Po tak długiej tułaczce stolica francuskiej kolonii wydała jej się najcudowniejszą przystanią. Hrabina mogła w końcu cieszyć się miejskimi domami, kościołami, ogrodami i sklepikami. Po raz pierwszy od bardzo długiego czasu wraz z Joffreyem de Peyrac i dziećmi zamieszkali w luksusowych warunkach. Przyjął ich markiz de Ville d'Avraya. Tymczasem Sabina de Castel-Morgeat ukrywała się w jednym z apartamentów zamku Świętego Ludwika, przeklinając nowych mieszkańców miasta.

Angelika była drugą kobietą, obok pani de Mercouville, z której zdaniem liczono się w Quebecu. Odetchnęła z ulgą, gdy dowiedziała się, że ojciec de Maubeuge jest przyjacielem Joffreya i wysłał d'Orgevala na misję do Irokezów. Po Nowym Roku w mieście rozpoczęły się przygotowania do wielkiego balu, który miał się odbyć następnego dnia po święcie Trzech Króli. Gorączka ogarnęła wszystkich zaproszonych gości. Hrabina przeczuwała, że tego dnia wydarzy się coś ważnego. Na balu wreszcie odbyła szczerą rozmowę z Sabiną de Castel-Morgeat.

W pierwszych dniach marca temperatura się obniżyła. Dni były mroźne, a szalejące w mieście śnieżyce wzbijały tumany białego puchu. Choć obecność hrabiny i jej męża wprawiała niekiedy w zakłopotanie mieszkańców Quebecu na czele z biskupem de Lavalem, aprobowali oni ich działania na rzecz pokoju. Pod koniec zimy małżeństwo Angeliki i Joffreya zostało wystawione na ciężką próbę. Na drodze do ich szczęścia stanęła nie tylko zawistna Sabina de Castel-Morgeat, ale także zakochany w hrabinie Mikołaj de Bardagne.