Na wstępie powiem, że uwielbiam Norę Roberts. Ta kobieta ma prawdziwy dar tworzenia w swoich powieściach ciepłej i przytulnej atmosfery.

Malory jest pedantyczna. W swoim notesiku ma chyba listę wszystkiego. Sporządziła też szczegółowy plan rozwoju swojej kariery zawodowej. Oczywiście ma też swoje wady. Na przykład rozrzutność. Uważa, że pieniądze nie mają znaczenia, jeżeli nie można zamienić ich na coś ładnego.

Cały jej plan burzy się, gdy puszczają jej hamulce i pozwala sobie na nadmierną szczerość wobec żony szefa. Do tego oblewa jej markowy kostium kawą. Oczywiście nieumyślnie. Potem zostaje zaproszona na przyjęcie na Wzgórzu Wojownika i wysłuchuje niewiarygodnej historii o szkatule, w której zamknięte są dusze trzech celtyckich półbogiń. W dniu, kiedy zostaje zwolniona z pracy, los wynagradza jej niepowodzenie zsyłając wielkiego, kudłatego, niesfornego Moe i jego właściciela.

„Sztuka czyni bogów z mężczyzn i kobiet”. Malory od zawsze pragnęła zostać malarką. Niestety zabrakło jej talentu by zrealizować swoje pragnienie. Czarnoksiężnik Kane stara się wykorzystać jej niespełnione ambicje, by zdobyć nad nią kontrolę. Usiłuje wmówić jej, że sprzedawanie dzieł sztuki to jedynie marny substytut bycia prawdziwym artystą. Malory jednak stawia mu czoła i oczywiście zwycięża.

„Klucz światła” to bardzo sympatyczna powieść łącząca w sobie elementy romansu i fantasy. Serdecznie polecam.

Na wstępie powiem, że uwielbiam Norę Roberts. Ta kobieta ma prawdziwy dar tworzenia w swoich powieściach ciepłej i przytulnej atmosfery.

Malory jest pedantyczna. W swoim notesiku ma chyba listę wszystkiego. Sporządziła też szczegółowy plan rozwoju swojej kariery zawodowej. Oczywiście ma też swoje wady. Na przykład rozrzutność. Uważa, że pieniądze nie mają znaczenia, jeżeli...