Był to w sumie dopiero trzeci zeszyt poświęcony samolotom wojsk „Osi” wydany pod szyldem TBU. Wcześniejsze ostrożne próby wydawnicze dotyczyły odpowiednio Mitsubishi „Zero” (1985 r.) oraz włoskiego Macchi MC 200 Saetta (1988 r.) Dominował pogląd, iż nie należy prezentować wyposażenia wrogich armii. Messerchmitt Bf 109 jako pierwszy niemiecki samolot doczekał się mini-opracowania dopiero w 1989 roku (w opisie znajdującym się na LC niestety jest błąd).
Moment wydania tej pozycji nie był optymalny, zresztą pomysł na omówienie modeli w wersjach od A do E w tak małym zeszycie nie do końca się sprawdził. Późniejsze, obszerniejsze książeczki z cyklu prezentujące pojedynczo kolejne wersje „Messerów” wyglądały już lepiej i były wydawane na ładniejszym papierze.
Doceniam sam fakt wydania tej publikacji (trudnego wtedy do zdobycia nomen omen),dla miłośników lotnictwa zaletą było pokazanie sposobów malowania maszyn tego typu. Dla modelarzy z tamtych czasów każda kolorowa publikacja była na wagę złota. Pod względem merytorycznym (opis konstrukcji, wersje rozwojowe, zastosowanie bojowe) jest dość ubogo.

Był to w sumie dopiero trzeci zeszyt poświęcony samolotom wojsk „Osi” wydany pod szyldem TBU. Wcześniejsze ostrożne próby wydawnicze dotyczyły odpowiednio Mitsubishi „Zero” (1985 r.) oraz włoskiego Macchi MC 200 Saetta (1988 r.) Dominował pogląd, iż nie należy prezentować wyposażenia wrogich armii. Messerchmitt Bf 109 jako pierwszy niemiecki samolot doczekał się...