Retrospektywa 2 (Zeglarze nocy) w jest kontynuacja Reytospektywy 1. – zbioru krotkich form literackich Georga RR Martina. W okresie, z ktorego pochdza zebrane w drugim tomie opowiadania (lata osiemdziesiate) Martin jest juz znanym i cenionym pisarzem. Rzutuje to na profesojnalizm oraz rozmachu prac. Mamy tu doczynienia z formami dluzszymi i duzo glebszymi. Wiekszosc z nich to chybrydy SF i tak popularnego w tamtych czasach horroru. Te opowiadanai stanowia pierwsza czesc zbioru. Najlepszymi z nich to Piaseczniki, tytulowa nowella Zeglarze nocy.
W drugiej czesci Martin przedstawia dwa opowiadania z serii o Havilandzie Tuff. Ten sprytny, przebiegly i bezwgledny poszukiwacz przygod, biznesmen, enviromentalny inzynier, rozgrywa intrygi, ktorych wynikiem jest dobrobyt lub ekologiczne kleski calych planet.


Ostatnia czesc tomu skupia sie na okresie tworczosci Martina, gdy byl zwiazany z telewizja jako scenarzysta, a pozniej takze producent. Zbior prezentuje dwa scenariusze. Pierwszy nie zrobil na mnie wrazenie. Nie zdecydowalbym sie na poswiecenie 45 minut na obejzenie go jako telewizyjna produkcje. Drugie zas to bardzo dobre SF z gatunku rownoleglych swiatow.

Retrospektywa 2 (Zeglarze nocy) w jest kontynuacja Reytospektywy 1. – zbioru krotkich form literackich Georga RR Martina. W okresie, z ktorego pochdza zebrane w drugim tomie opowiadania (lata osiemdziesiate) Martin jest juz znanym i cenionym pisarzem. Rzutuje to na profesojnalizm oraz rozmachu prac. Mamy tu doczynienia z formami dluzszymi i duzo glebszymi. Wiekszosc z nich ...