Trudno zliczyć, który to już tom cyklu. Który by nie był cykl „Miecz Prawdy” zajmuje już prawie całą półkę w mojej biblioteczce (i powoduje jej ugięcie, grożące już prawie złamaniem). Nie przepadam za wytworami wielo-tomowymi/odcinkowymi/częściowymi, ponieważ często ich poziom świadczy o tym, że mają tylko nabijać kabzę twórcom, którzy odcinają kupony od osiągniętego sukcesu. Jak wszędzie zdarzają się jednak wyjątki – Dr. House, Teoria Wielkiego Podrywu (swoją drogą co za głupie tłumaczenie), Gwiezdne Wojny – ile by tego nie było i tak „wezmę”. „Miecz Prawdy” również należy do tego grona.

Co zabawne powinnam tutaj napisać sztampa, sztampa i jeszcze raz sztampa – oklepane pomysły, powielanie schematów, przewidywalność. Zdawać by się mogło, że znajdziemy tutaj tylko wady, a jednak ponownie, jak w przypadku poprzednich tomów, nie.

„Spowiedniczka” stanowi kontynuację wydarzeń zapoczątkowanych i następnie rozwiniętych w tomach „Pożoga” i „Fantom”. Armia Imperialnego Ładu stoi pod murami Pałacu Ludu szykując się do ostatecznego rozstrzygnięcia, które przyniesie panowanie Ładu nad światem. Zaklęcie „Chainfire” skażone przez demony sieje spustoszenie w ludzkich umysłach. Richard, pozbawiony daru, przebywa w niewoli Imperialnego Ładu, a szkatuły Ordena znajdują się w grze. Zgodnie z przepowiednią świat stoi na krawędzi Wielkiej Pustki. Czy jest jeszcze jakaś nadzieja?
Mamy więc, co charakterystyczne dla całej sagi, wielowątkową fabułę, która o dziwo prawie się nie rozjeżdża. Za spójność spory plus. Co jednak oczywiste po kilku tomach napisanych w podobnym stylu, od pierwszej strony wiemy jak to wszystko się potoczy. Przyznać jednak muszę, że w paru miejscach autor zaskakuje zastosowanymi rozwiązaniami.
Cała magia tej książki polega na tym, że nawet domyślając się co się wydarzy i tak ją przeczytasz.

Jak zwykle, mimo wszystko, podobało mi się. Nawet bardzo. Kolejne tomy pewnie przeczytam, szczególnie, że już je mam.

Trudno zliczyć, który to już tom cyklu. Który by nie był cykl „Miecz Prawdy” zajmuje już prawie całą półkę w mojej biblioteczce (i powoduje jej ugięcie, grożące już prawie złamaniem). Nie przepadam za wytworami wielo-tomowymi/odcinkowymi/częściowymi, ponieważ często ich poziom świadczy o tym, że mają tylko nabijać kabzę twórcom, którzy odcinają kupony od osiągniętego...