Po Świętoszka sięgnęłam tylko dlatego, że był moją lekturą w tym roku, a że postanowiłam sobie, że przeczytam wszystkie tegoroczne lektury szkolne musiałam do niego zajrzeć.

Świętoszek opowiada o tym jak ludzie mogą być łatwowierni i zaślepieni kłamstwami zmieniać się nie do poznania. Główny bohater Tartuffe udaję osobą idealną i "świętą" w ten sposób zyskując sobie przychylność Orgona, który zaprasza go do swojego domu.

Cała historia mimo mojego zdziwienia faktycznie dzieje się jeden dzień. Przez Świętoszka, pan domu zapomina o swojej rodzinie i nie dopuszcza do siebie tego, że ktoś tak pobożny jak Tartuffe może go okłamywać. Jego rodzina i służący mimo wszystko starają mu się to uświadomić. Posuwają się nawet do podstępów...

Książka nawet zabawna, ale ja za pierwszym nie mogłam jej zrozumieć i dopiero za drugim razem odnalazłam w niej komizm. Jest to pozycja przy której bardzo trzeba się skupić i odnaleźć "drugie dno". Uważam, że obecnie wiele osób uzna ją za nudną i nie wartą czasu. W dobie komputerów i wielkim nakładzie książek fantasy wiele licealistów nawet nie spróbuje do niej podejść i przeczyta opracowanie,które rzeczywiście potrafi być lepiej napisane od książki. Widzę po własnej klasie, że lektury tego typu nie są już dla nas interesujące. W klasie przeczytało ją od deski do deski tylko 7osób.

Myślę, że wrócę do Świętoszka za kilka lat. Może wtedy bardziej mi się spodoba.

Po Świętoszka sięgnęłam tylko dlatego, że był moją lekturą w tym roku, a że postanowiłam sobie, że przeczytam wszystkie tegoroczne lektury szkolne musiałam do niego zajrzeć.

Świętoszek opowiada o tym jak ludzie mogą być łatwowierni i zaślepieni kłamstwami zmieniać się nie do poznania. Główny bohater Tartuffe udaję osobą idealną i "świętą" w ten sposób zyskując sobie...