Wstyd się przyznać, że Hłaskę poznaję dopiero teraz i to w dodatku od jego ostatniej książki. Nie jest jednak wstyd powiedzieć, że jest to wybitny autor, który kreśli postaci pełne ironii, kierowane swoim szaleństwem i przesycone negatywnymi cechami. Główny bohater jest typem, którego nie da się lubić, a jednak można pokochać. Nie ukrywa, że ludzie są ważni o tyle, o ile mogą być do czegoś przydatni. Jest wrednym typem, który potrafi zawładnąć umysłami młodych adeptów lotnictwa tak, że doprowadza ich do śmierci, i kierować kobietami, choćby miał je bić i poniżać. W świecie pełnym absurdów i tam, gdzie system dehumanizuje człowieka na każdym kroku, Hłasko pokazuje, że najlepiej się sprawdzają ludzie typu nietzscheańskiego nadczłowieka. Tacy, którzy nie wierzą w ułudę raju na ziemi dostępnego w podziwianej Ameryce (czyt. USA). Także miłość nie jest uczuciem jednoznacznym i może przybrać wielorakie formy, które warto poznać czytając tę lekturę.

Wstyd się przyznać, że Hłaskę poznaję dopiero teraz i to w dodatku od jego ostatniej książki. Nie jest jednak wstyd powiedzieć, że jest to wybitny autor, który kreśli postaci pełne ironii, kierowane swoim szaleństwem i przesycone negatywnymi cechami. Główny bohater jest typem, którego nie da się lubić, a jednak można pokochać. Nie ukrywa, że ludzie są ważni o tyle, o ile...