Druga część tzw. "Trylogii Samotności" Kafki tudzież jego wielkiego "studium alienacji". Samotności człowieka wobec czego? Samotności wobec wszystkiego, co go otacza. Człowiek, ktory nigdy nie jest "u siebie" - zawsze w drodze, zawsze bładzi, wedruje, szuka...i co znajduje? Im usilniej szuka tym gorzej na tym wychodzi. Znajduje rzeczywistość, której nie rozumie, nie pojmuje, choć stara się jak może i chyba nawet w tej cześci nie jest jeszcze świadom tego, że brnie coraz dalej nie znajdując nic...Jest jeszcze w pewien sposób pewny siebie, swoich wysiłków, ma cele, wierzenia i jest przekonany, ze w końcu uda mu sie dotrzeć na Zamek jak i zrozumieć całą swoją sytuację. Czuje się co prawda zagubiony, lecz zdaje się nie wiedzieć jeszcze o tym. Nie pasuje do wsi, w którą "wrzucono go jak w worek" - by użyć określenia M. Heideggera opisującego kondycję ludzką. Cała nadzieja skupia się na Zamku. Nie rozumie mieszkańców wsi, którzy z kolei wszystko rozumieją, wiedzą lepiej, doradzają i odradzają. Obcy świat. Powieść ma rzecz jasna dwie warstwy - fabularną oraz metaforyczną, alegoryczną czy też paraboliczną. Na pytanie: "czy jest to dzieło do czytania, przeżywania fabuły, czy też wyjątkowo silnie domagające sie intepretacji, odniesienia do życia i kondycji ludzkiej?" - każdy czytelnik musi odpowiedzieć sobie sam. Bogactwa idei zawartych w książkach Kafki dowodzi nie tylko to, jak często są one intepretowane, lecz rownież i może przede wszystkim - jak one się już nie tyle samej rozumowej interpretacji, co głebokiego zrozumienia i odniesienia zarówno do własnego życia, jak i kondycji ludzkiej usilnie domagają.

Druga część tzw. "Trylogii Samotności" Kafki tudzież jego wielkiego "studium alienacji". Samotności człowieka wobec czego? Samotności wobec wszystkiego, co go otacza. Człowiek, ktory nigdy nie jest "u siebie" - zawsze w drodze, zawsze bładzi, wedruje, szuka...i co znajduje? Im usilniej szuka tym gorzej na tym wychodzi. Znajduje rzeczywistość, której nie rozumie, nie...