Pewne udane małżeństwo (autor i jego żona tłumaczka) w ciekawy sposób opisuje życie innego zgodnego małżeństwa. Można się zastanawiać jak wiele zyskaliśmy na tym, że książki Bidwella tłumaczyła jego żona, a nie jakiś przypadkowy tłumacz, nie czujący epoki lub stylu autora. Nie jest to co prawda klasa Maurica Druona („Królowie przeklęci”), ale książkę czyta się bardzo dobrze. Trzeba docenić autora, który swej nowej ojczyźnie dał tyle ciekawych książek o historii Anglii.
Atutem tego tytułu jest niewątpliwie przedstawienie dworu Karola II (po restauracji Stuartów). Karol II zawdzięczał swe bogactwo hojnej ręce Ludwika XIV, gdyż parlament angielski starał się trzymać w ryzach wydatki królewskie. Dzięki pieniądzom z Wersalu, Karol II mógł i starał się naśladować francuskie sposoby rządzenia i zabawiania się (między innymi z kochankami). W zamian za „datki” wspierał króla Francji w jego sporach z Niderlandami. To właśnie na dworze Karola II, dochodzi do pierwszych stanowisk John Churchill (praprzodek Winstona Churchilla). Autor w ciekawy sposób przedstawia związek z Sarą Jennings (gdy nieomal nie dochodzi do ich małżeństwa, gdyż trafia się bardziej posażna Pani. Wybuchowy i zarazem ambitny charakter przyszłej księżnej Marlborough, dzięki której osiągnął tak wysokie stanowiska i bogactwo).
Jeśli chodzi o same dokonania księcia, to autor daje nam nieco wiedzy o sprawności dowódczej wespół z Tureniuszem przeciwko Holandii, podczas dławienia rebelii Monmoutha, czy zdradzenie katolickiego Jakuba Stuarta (jego wcześniejszego protektora i brata Karola II) i opowiedzenie się po stronie protestanckiego pretendenta do tronu Anglii Wilhelma III Orańskiego (podczas wojny Francji z Ligą Augsburską, uzupełnia tym samym naszą wiedzę z „Boyne 1690”). Dalsze bitwy i kampanie, wybitnego dowódcy, podczas wojny o sukcesję hiszpańską są oczywiście lepiej opisane w 2 tomach Historycznych bitew Bellony „Blenheim-Hochstadt 1704” i „Ramillies 1706”. Dzięki Bidwellowi dowiedziałem się jednak z czego wynikał upadek znaczenia księcia (konflikty Sary z królową Anną, odsunięcie go od dowodzenia, spory Wigów z Torysami, zmęczenie wojną, zarzuty o nadużycia finansowe, które jednakże można by postawić niemal każdemu dowódcy w dawnych wiekach).
Niewątpliwym atutem tej biografii jest to, że autor w przeciwieństwie do wielu innych twórców biografii, dostrzega wiele negatywnych cech i zachowań opisywanej postaci (a nie tylko podkreśla pozytywy i broni swego bohatera). Można wręcz zauważyć, że dostrzega więcej złych cech niż wybitnych osiągnięć księcia (podkreśla dyskusyjność zdania niektórych, że Marlborough był najwybitniejszym brytyjskim wodzem). Stara się tłumaczyć nielojalność i zdrady wobec kolejnych władców, raczej ambicją, miłością do żony i chęcią zdobycia fortuny księcia niźli jego rzekomymi ideami demokratycznymi czy protestanckimi. Widać ten charakter również wtedy, gdy odsunięty od dowodzenia i oskarżany przez Annę szuka pomocy u przyszłego króla Jerzego z dynastii hanowerskiej.
Bidwell jest też bardzo ludzki w opisywaniu wojny (ze względu na to, że sam był weteranem II Wojny Światowej). Krytykuje więc Churchilla, za spustoszenie Bawarii podczas wojny o sukcesję hiszpańską. Przypomina o ofiarach i doli cywilów, podczas wojen. Z drugiej strony autor zauważa, że Książę osiągał swe największe sukcesy po 50tce, gdy inni wybitni wodzowie osiągali je będąc młodszymi.
Autor ma ciekawe spostrzeżenia nie tylko o opisywanych bohaterach, ale również takich ogólniejszych, dotyczących ludzi i prawideł historii np. podkreśla, że wodzowie zyskują sławę w bitwach, a nie oblężeniach (co skłania ich do poświęcania ku tym celom żołnierzy i naraża na zarzuty stronnictw pokojowych). Zauważa też, że ludzie, raczej nie ryzykują życia dla przegranej sprawy, wolą pójść za silniejszym czy bardziej zdecydowanym a najczęściej oczekują z opowiedzeniem się po którejś ze stron, gdy wynik konfliktu jest już przesądzony. Ponieważ biografia dzieje się podczas rządów aż 5 władców (wliczając w to Karola II, Jakuba II, Wilhelma III, Annę i Jerzego) można też zauważyć jak zmieniają się stronnictwa (otaczanie się ludźmi swego wyznania i narodowości) i jak ludzie wkradają się w łaski królewskie i jak się je tracą.

Jednymi z minusów biografii jest zbyt barwny momentami styl: rozmowy angielskich żołnierzy podczas dobijania „żabojadów” czy ciągłe podkreślanie otyłości królowej Anny (kobieta 17 razy w ciąży, dużo schorzeń, w tym podagra, taki ludzki autor mógłby stanąć po stronie kobiety).

PS. Zdecydowanie polecam obejrzeć film "Faworyta" -o walce o wpływy na dworze schorowanej królowej Anny (genialne 3 role kobiece).

Pewne udane małżeństwo (autor i jego żona tłumaczka) w ciekawy sposób opisuje życie innego zgodnego małżeństwa. Można się zastanawiać jak wiele zyskaliśmy na tym, że książki Bidwella tłumaczyła jego żona, a nie jakiś przypadkowy tłumacz, nie czujący epoki lub stylu autora. Nie jest to co prawda klasa Maurica Druona („Królowie przeklęci”), ale książkę czyta się bardzo...