Porażająca lektura. Świadectwo tej niezwykłej katastrofy nuklearnej zrelacjonowane i sfotografowane przez jej uczestnika. Opowieść o ludziach - bezimiennych bohaterach, którzy nieraz gołymi rękoma przenosili radioaktywne gruzy, nie bacząc na zagrożenie swego zdrowia i życia. Decyzją dygnitarzy ZSRR ta armia "biologicznych robotów" pracowała bez ustanku, bez odpowiedniej odzieży ochronnej, w miejscach największego napromieniowania. Książka ta, to także historia zwykłych ludzi, którzy wiosną 1986 roku zostawiali w popłochu swój dobytek, a następnie nie mogąc znaleźć sobie miejsca w miastach, do których ich przesiedlono, powracali, wbrew zakazom władzy, do "strefy radioaktywnej" - rodzinnych domów. W reportażu tym odnajdziemy także elementy arcyciekawej biografii autora - Igora Kostina, którego zdjęcia ilustrujące wybuch reaktora w Czarnobylu obiegły cały świat. Po tragedii pozostał na miejscu, towarzyszył pracownikom w uprzątnięciu miejsca katastrofy, przyglądał się rozpaczy i odwadze ludzi. Aparatem utrwalał ich codzienny mozolny trud, skalę zniszczeń, ewakuację skażonych wiosek. Swoją pracę okupił chorobą popromienną.
"Czarnobyl. Spowiedź reportera" to wreszcie smutna konstatacja: życie jednostki w ZSRR nie przedstawiało żadnej wartości, nie znaczyło nic.
Władze świadomie wysyłały rzesze posłusznych obywateli na pewną śmierć, byleby jak najszybciej zlikwidować skutki katastrofy, zafałszować dane o jej rozmiarach, a tym samym ochronić dobre imię partii.

Porażająca lektura. Świadectwo tej niezwykłej katastrofy nuklearnej zrelacjonowane i sfotografowane przez jej uczestnika. Opowieść o ludziach - bezimiennych bohaterach, którzy nieraz gołymi rękoma przenosili radioaktywne gruzy, nie bacząc na zagrożenie swego zdrowia i życia. Decyzją dygnitarzy ZSRR ta armia "biologicznych robotów" pracowała bez ustanku, bez odpowiedniej...